Vorig jaar ben ik op reis geweest naar Cuba. We zijn daar 18 dagen geweest en het heeft echt dagelijks geonweerd. Soms bleef het bij weerlicht, en soms knalde het er flink op los. Het mooie was dat wij vooral in kustgebieden verbleven en het onweer veelal over het binnenland trok.

Enkele keren, wanneer de wind draaide, kwamen de buien dichterbij en we hebben zelfs op een catamaran gezeten toen vlakbij een zware onweersbij losbrak. De kapitein, die veel ervaring bleek te hebben, heeft het vaker zien gebeuren en deed een beetje gas terug. We voeren later terug naar de haven en ondertussen schoof de bui langs ons heen. Het was een prachtig schauwspel. Felle flitsen, nabije inslagen en dan die doffe dreunen. Er waren ongeveer 20 mensen op de boot en iedereen was er stil van. Ik ben gek op onweer, ik vind het prachtig, maar toch vond ik dat moment niet fijn. Ik bedacht me continue: wat gebeurt er als de bliksem in de mast inslaat? 

We zijn ook naar Santiago geweest. Het was daar echt bloedheet met 37 graden in de brandende zon. Wat we niet hadden verwacht was dat het weer daar letterlijk in enkele minuten compleet zou omslaan. 's middags begon het bewolkt te worden en ineens vanuit het niets zagen we een flits bij de bergen. Geen donder. 10 minuten later onweerde het hevig, ik heb nog nooit zulke harde dreunen gehoord. Een rolwolk trok over de stad en het begon gigantisch hard te regenen. Terwijl wij terug naar Holguin reden flitste het er flink op los. Het was prachtig om te zien. 

En hoewel het dagelijks onweerde hebben we over het algemeen prachtig weer gehad. Het was soms echt te warm.
Onze laatste duik van de vakantie (we hebben vier gemaakt daar) vergeet ik ook niet weer. We maakten een bootdijk en terwijl we van de kust afgingen betrok de hemel. We hoorden het rommelen in de verte en ik vroeg me af of het wel verstandig zou zijn om het water in te gaan. Onze duikgids maakte zich geen zorgen en zei dat we gewoon konden gaan. Ik vertrouwde op zijn Cubaanse instinkt. Na een half uur, we zaten toen op ongeveer 15 meter diepte, begon het water troebel te worden. De zee werd ruig. Ineens hoorden we een doffe knal. Alsof er in de verte een kanonskogel onderwater werd afgevuurd. Dat moment reageerden de vissen er ook op, het leek alsof er een schokgolf door het water ging. Bizar!
We klommen (met heel veel moeite) weer terug aan boord en een vrouw vertelde dat vlakbij een bliksem was ingeslagen. Ik dacht toen: we zijn eigenlijk hartstikke gek. 

In die 18 dagen heb ik meer onweer gezien dat we in Zwolle in enkele jaren zien.