Big Crunch

is het theoretisch tegenovergestelde van de big bang, de ineenstorting van het heelal in de zeer verre toekomst als gevolg van de zwaartekracht. Deze hypothetische gebeurtenis vindt alleen plaats als de hoeveelheid materie in het heelal groot genoeg is. Indien de dichtheid kleiner is dan de kritische dichtheid, zal het heelal oneindig blijven uitdijen en afkoelen. Deze andere mogelijkheid wordt ook wel de Big Chill genoemd. Een derde mogelijkheid is de Big Rip.

Recente waarnemingen hebben echter aangetoond dat de snelheid waarmee het heelal uitdijt, veel te groot is geworden om te laten afremmen door de zwaartekracht. Gas- en stofwolken zullen zich steeds verder van elkaar bevinden zodat er een minder hoge concentratie zal zijn van gas en stof in het heelal. Hierdoor zullen er minder sterren gaan ontstaan en sterrenstelsels zullen in aantal gaan afnemen. Maar dit is nog voor de verre toekomst.

Recent onderzoek aan de kosmische achtergrondstraling door de WMAP-satelliet heeft aangetoond dat de dichtheid van het heelal overeenkomt met de kritische dichtheid. Dit heeft tot gevolg dat het heelal langzamer zal uitdijen en dat de snelheid asymptotisch tot nul nadert.

Maar het onderzoek naar type 1A supernovae (Supernova Cosmology Project) heeft echter aangetoond dat de uitdijing van het heelal niet afneemt, maar juist toeneemt. Een Big Crunch zal waarschijnlijk niet plaatsvinden, maar aangezien we slechts een beperkte kennis hebben over het heelal valt het niet volledig uit te sluiten.

Bron: wikipedia – de vrije encyclopedie

« Encyclopedie overzicht