Orkaan / Tropische Storm Harvey, Texas, 2017
Storm en wind
Orkaan / Tropische Storm Harvey, Texas, 2017
Overstromingen zichtbaar op satellietbeelden
De overstromingen rondom Houston zijn op zo'n grote schaal dat ze zichtbaar zijn geworden op de satellietbeelden toen het weer opklaarde.
Let vooral op de bruine gebieden op het land, en de verkleuring van het rivierwater naar bruin (omdat de het overstromingswater veel sediment (zand bijvoorbeeld) bevat, verandert dat de kleur).
De overstromingen rondom Houston zijn op zo'n grote schaal dat ze zichtbaar zijn geworden op de satellietbeelden toen het weer opklaarde.
Let vooral op de bruine gebieden op het land, en de verkleuring van het rivierwater naar bruin (omdat de het overstromingswater veel sediment (zand bijvoorbeeld) bevat, verandert dat de kleur).
Eerder W. in t Erland (Winterland)
Citaat van Lako, maandag 4 september 2017, 11:59 uur Schade van Harvey in Texas nu geschat op 150 miljard
De schade die de tropische storm Harvey in Texas heeft veroorzaakt, wordt op een steeds hoger bedrag ingeschat. Gouverneur Abbott zegt nu dat het om 150 tot 180 miljard dollar gaat, oftewel 126 tot 152 miljard euro.
Eerder noemde Abbott een bedrag van 125 miljard dollar. De bedragen zijn hoe dan ook het veelvuldige van wat president Trump tot nu toe heeft aangeboden. Trump heeft het Congres om bijna 8 miljard dollar gevraagd om te beginnen met de wederopbouw. Uit eigen zak heeft Trump 1 miljoen dollar aangeboden. "Het gebied en de populatie die zijn getroffen door deze storm en watersnood zijn vele malen groter dan bij Katrina, toen er meer dan 120 miljard dollar nodig was", zei gouverneur Abbott vandaag tegen Fox News.
Bron: NOS.nl Frank Kalshoven, Volkskrant:
Orkaan Harvey veroorzaakte afgelopen week grote schade aan de Amerikaanse stad Houston (Texas) en verre omgeving. Alsof de harde wind nog niet erg genoeg was, kwam er ook een grote hoeveelheid neerslag naar beneden. Huizen, straten, bedrijven, openbare instellingen, overal is de materiële schade immens. Het aantal doden (enkele tientallen) is niet zo hoog.
Natuurrampen hebben nauwelijks mijn belangstelling, eerlijk gezegd, maar van orkaan Harvey heb ik iets geleerd. Namelijk: mensen kunnen er, door ideologische scherpslijperij, doelbewust voor kiezen orkaanschade te accepteren.
Ik leerde de les door een artikel in NRC Handelsblad van afgelopen week. Kop: Texas wíl waterramp niet voorkomen. De bron van deze informatie is de specialist overstromingsbescherming Nikki Brand, als postdoc verbonden aan de universiteiten van Delft en Texas A&M. Ze heeft een duidelijk verhaal.
Er zijn drie manieren waarop een samenleving kan omgaan met risico's op overstromingen. Eén: preventie. Dan bouw je bijvoorbeeld dijken, zorg je voor goede afwatering, bouw je opslagplekken voor overtollig water, en sta je bebouwing op sommige plekken niet toe. Twee: aanpassing van gebouwen. Kortweg: dan zet je gebouwen op een terp. Of je zorgt dat de benedenverdieping zonder al te veel problemen onder kan lopen. Drie: herbouw achteraf. Bij deze tactiek laat je Gods water over Gods akker lopen en herstel je daarna de schade.
Blijkbaar ben ik zo Nederlands, en u allicht ook, dat ik het vanzelfsprekend vind dat een overheid de eerste twee tactieken toepast. Waterbeheer is een typisch geval van een 'collectieve-actievraagstuk'. Om lijf en goed van allen te beschermen, moet de overheid regels maken, belasting heffen en de inkomsten gebruiken om een collectief goed te produceren, namelijk bescherming tegen overstromingen.
Maar daar kun je blijkbaar heel anders over denken. Volgens planoloog Brand kiest de Texaanse overheid doelbewust voor tactiek drie. Ze zegt: 'De vrijheid van het individu krijgt voorrang boven het collectief belang. Inmenging vooraf door de overheid wordt als kwalijk gezien. Voor prominente politici is het electorale zelfmoord over een stormvloedkering of een dijk te beginnen.'
De afruil tussen de 'vrijheid van het individu' en 'het collectieve belang' bestaat inderdaad. Bij tactieken één en twee perkt de overheid de vrijheid van individuen merkbaar in: burgers mogen op sommige stukken grond niet meer bouwen, mensen worden verplicht bij de bouw bepaalde standaarden te hanteren, mensen moeten verplicht (waterschaps)belasting betalen om dijken aan te leggen. Wij zeggen dan: dat is voor de goede zaak. Texanen vinden: onaanvaardbaar. Ze zijn er, volgens Brand, in Houston 'trots op een no-zoning city te zijn', een stad dus zonder ruimtelijke ordening.
Vooropgesteld: het staat iedere gemeenschap vrij om deze keuze te maken. Maar het stelt de gebeurtenissen van afgelopen week wel in een ander daglicht. Er heeft zich in Houston geen natuurramp voltrokken; wat zich voltrok was het onvermijdelijke gevolg van een doelbewuste ideologische of politieke keuze. Mijn mededogen was op slag verdwenen.
Er zit nog een krankzinnig staartje aan het verhaal. Terwijl Houston dus principieel weigert zich tegen orkanen te beschermen, gaat de schaderekening wel voor een deel naar Washington. Bij 'rampen' gaat de federale schatkist open. Zo wentelt Texas dus een deel van de kosten van het doelbewuste beleid af op de hele Amerikaanse samenleving.
Dit uitvretersgedrag botst niet met de vrijheid van de Texanen. Maar wel met de vrijheid van de rest van belastingbetalend Amerika. Dat is blijkbaar prima. Leerzaam, zo'n orkaan.
https://www.volkskrant.nl/economie/mensen-kunnen-er-doelbewust-voor-kiezen-orkaanschade-te-accepteren~a4514569/
Rare jongens, die Amerikanen...
De schade die de tropische storm Harvey in Texas heeft veroorzaakt, wordt op een steeds hoger bedrag ingeschat. Gouverneur Abbott zegt nu dat het om 150 tot 180 miljard dollar gaat, oftewel 126 tot 152 miljard euro.
Eerder noemde Abbott een bedrag van 125 miljard dollar. De bedragen zijn hoe dan ook het veelvuldige van wat president Trump tot nu toe heeft aangeboden. Trump heeft het Congres om bijna 8 miljard dollar gevraagd om te beginnen met de wederopbouw. Uit eigen zak heeft Trump 1 miljoen dollar aangeboden. "Het gebied en de populatie die zijn getroffen door deze storm en watersnood zijn vele malen groter dan bij Katrina, toen er meer dan 120 miljard dollar nodig was", zei gouverneur Abbott vandaag tegen Fox News.
Bron: NOS.nl Frank Kalshoven, Volkskrant:
Orkaan Harvey veroorzaakte afgelopen week grote schade aan de Amerikaanse stad Houston (Texas) en verre omgeving. Alsof de harde wind nog niet erg genoeg was, kwam er ook een grote hoeveelheid neerslag naar beneden. Huizen, straten, bedrijven, openbare instellingen, overal is de materiële schade immens. Het aantal doden (enkele tientallen) is niet zo hoog.
Natuurrampen hebben nauwelijks mijn belangstelling, eerlijk gezegd, maar van orkaan Harvey heb ik iets geleerd. Namelijk: mensen kunnen er, door ideologische scherpslijperij, doelbewust voor kiezen orkaanschade te accepteren.
Ik leerde de les door een artikel in NRC Handelsblad van afgelopen week. Kop: Texas wíl waterramp niet voorkomen. De bron van deze informatie is de specialist overstromingsbescherming Nikki Brand, als postdoc verbonden aan de universiteiten van Delft en Texas A&M. Ze heeft een duidelijk verhaal.
Er zijn drie manieren waarop een samenleving kan omgaan met risico's op overstromingen. Eén: preventie. Dan bouw je bijvoorbeeld dijken, zorg je voor goede afwatering, bouw je opslagplekken voor overtollig water, en sta je bebouwing op sommige plekken niet toe. Twee: aanpassing van gebouwen. Kortweg: dan zet je gebouwen op een terp. Of je zorgt dat de benedenverdieping zonder al te veel problemen onder kan lopen. Drie: herbouw achteraf. Bij deze tactiek laat je Gods water over Gods akker lopen en herstel je daarna de schade.
Blijkbaar ben ik zo Nederlands, en u allicht ook, dat ik het vanzelfsprekend vind dat een overheid de eerste twee tactieken toepast. Waterbeheer is een typisch geval van een 'collectieve-actievraagstuk'. Om lijf en goed van allen te beschermen, moet de overheid regels maken, belasting heffen en de inkomsten gebruiken om een collectief goed te produceren, namelijk bescherming tegen overstromingen.
Maar daar kun je blijkbaar heel anders over denken. Volgens planoloog Brand kiest de Texaanse overheid doelbewust voor tactiek drie. Ze zegt: 'De vrijheid van het individu krijgt voorrang boven het collectief belang. Inmenging vooraf door de overheid wordt als kwalijk gezien. Voor prominente politici is het electorale zelfmoord over een stormvloedkering of een dijk te beginnen.'
De afruil tussen de 'vrijheid van het individu' en 'het collectieve belang' bestaat inderdaad. Bij tactieken één en twee perkt de overheid de vrijheid van individuen merkbaar in: burgers mogen op sommige stukken grond niet meer bouwen, mensen worden verplicht bij de bouw bepaalde standaarden te hanteren, mensen moeten verplicht (waterschaps)belasting betalen om dijken aan te leggen. Wij zeggen dan: dat is voor de goede zaak. Texanen vinden: onaanvaardbaar. Ze zijn er, volgens Brand, in Houston 'trots op een no-zoning city te zijn', een stad dus zonder ruimtelijke ordening.
Vooropgesteld: het staat iedere gemeenschap vrij om deze keuze te maken. Maar het stelt de gebeurtenissen van afgelopen week wel in een ander daglicht. Er heeft zich in Houston geen natuurramp voltrokken; wat zich voltrok was het onvermijdelijke gevolg van een doelbewuste ideologische of politieke keuze. Mijn mededogen was op slag verdwenen.
Er zit nog een krankzinnig staartje aan het verhaal. Terwijl Houston dus principieel weigert zich tegen orkanen te beschermen, gaat de schaderekening wel voor een deel naar Washington. Bij 'rampen' gaat de federale schatkist open. Zo wentelt Texas dus een deel van de kosten van het doelbewuste beleid af op de hele Amerikaanse samenleving.
Dit uitvretersgedrag botst niet met de vrijheid van de Texanen. Maar wel met de vrijheid van de rest van belastingbetalend Amerika. Dat is blijkbaar prima. Leerzaam, zo'n orkaan.
https://www.volkskrant.nl/economie/mensen-kunnen-er-doelbewust-voor-kiezen-orkaanschade-te-accepteren~a4514569/
Rare jongens, die Amerikanen...
I know one when I see one, deniers I see first and if possible I put them on a list: [/url]http://www.desmogblog.com/global-warming-denier-database[/url]
But I love you anyway
But I love you anyway
