Heliopauze

De heliopauze wordt door velen[bron?] beschouwd als de uiterste grens van ons zonnestelsel. De heliopauze is een gebied waar de kracht van de zonnewind zo sterk is afgenomen dat ze wordt opgeheven door de stroming van deeltjes die het interstellair medium vormen. De ruimtesondes Voyager 1 en Voyager 2 zijn in 2010 in de buurt van de heliopauze aangekomen. In september 2013 maakte NASA bekend dat nieuwe analyse van data van de Voyager 1 uitwees dat zij de heliopauze op 25 augustus 2012 gepasseerd is en sindsdien in de interstellaire ruimte beweegt.[1].

Omdat het zonnestelsel met een snelheid van 200 km/s rond het centrum van ons sterrenstelsel draait heeft de heliopauze geen bolvorm maar waarschijnlijk een druppelvorm. In de figuur hiernaast wordt weergegeven hoe, naar op het moment wordt aangenomen, de buitenste grens is opgebouwd. De termination shock is het punt waar de heliosfeer overgaat in de heliopauze. Hier zijn de deeltjes van de zonnewind zo ver afgeremd dat ze geen supersonische, maar een subsonische snelheid hebben. Er wordt ook nog een soort boeggolf (bow shock) verwacht verder naar buiten, waar de snelheid van deeltjes in het interstellair medium van supersonisch naar subsonisch gaat.

Bron: wikipedia – de vrije encyclopedie

« Encyclopedie overzicht