Oortwolk

Deze objecten bestaan waarschijnlijk grotendeels uit steen en ijs en bevinden zich op een afstand van ongeveer 3.000 tot 100.000 astronomische eenheden (AE). Dat betekent dat, als andere sterren ook zo'n wolk hebben, de wolken van nabijgelegen sterren in elkaar overlopen.

Structuur en compositie

Men denkt dat de Oortwolk een ruimte in beslag neemt van 2.000-5.000 AE tot wel 50.000 AE van de Zon. Volgens sommige schattingen zou de Oortwolk pas eindigen bij ongeveer 100.000 tot 200.000 AE. De Oortwolk kan worden onderverdeeld in de ronde buitenste Oortwolk van 20.000 tot 50.000 AE en een donut-vormige binnenste Oortwolk van 2.000 tot 20.000 AE. De buitenste Oortwolk is door de grote afstand slechts weinig met de Zon verbonden.

Men denkt dat de buitenste Oortwolk bestaat uit enkele biljoenen objecten die groter zijn dan een kilometer. Daarvan zijn er vele miljarden groter dan twintig kilometer. Deze objecten liggen vaak miljoenen kilometers van elkaar vandaan. De totale massa is niet bekend, maar als Komeet Halley als voorbeeld wordt genomen voor alle kometen in de buitenste Oortwolk, dan zou de massa ongeveer 3 x 1025 kilogram zijn, ongeveer drie keer de massa van de Aarde. De massa van de binnenste Oortwolk is niet bekend.

De meeste kometen in de Oortwolk bestaan waarschijnlijk uit verschillende soorten ijs, zoals waterijs, methaan, ethaan, koolstofmonoxide en waterstofcyanide. Maar door de ontdekking van de komeet 1996 PW wordt ook gedacht dat er rotsachtige kometen voorkomen.

Oorsprong

Men denkt dat de Oortwolk een overblijfsel is van een protoplanetaire schijf die ongeveer 4,6 miljard jaar geleden werd gevormd. Waarschijnlijk was de Oortwolk oorspronkelijk veel dichter bij de Zon, maar werden de objecten door de gravitatie van gasreuzen, zoals Jupiter, weggeworpen. Simulaties suggereren dat de massa van de Oortwolk ongeveer 800 miljoen jaar na de formatie op zijn hoogst was.

Modellen van Julio Ángel Fernández suggereren dat de scattered disk, de belangrijkste bron voor periodieke kometen in het Zonnestelsel, ook de belangrijkste bron is voor objecten in de Oortwolk. Volgens de modellen komt de helft van de objecten in de Oortwolk terecht. Een kwart van de objecten komt in de baan van Jupiter terecht en nog een kwart wordt uit het Zonnestelsel geworpen. Mogelijk levert de scattered disk nog steeds objecten aan de Oortwolk.

Computermodellen suggereren dat botsingen van puin en kometen tijdens de formatie van de Oortwolk een belangrijkere rol spelen dan was gedacht. Het aantal botsingen was toen zo groot, dat slechts een klein deel de Oortwolk wist te bereiken. Hierdoor is de massa van de Oortwolk veel minder dan wat eerst werd gedacht.

Door de zwaartekracht van andere sterren werden de banen van de kometen meer cirkelvormig. Dit verklaart de ronde vorm van de buitenste Oortwolk. De binnenste Oortwolk, die sterker is verbonden met de Zon, heeft echter nog geen ronde vorm. Recent onderzoek laat zien dat de formatie van de Oortwolk goed samenhangt met de hypothese dat het Zonnestelsel in een sterrenhoop van ongeveer 200 tot 400 sterren ontstond. De sterren in de sterrenhoop speelden een belangrijke rol in de formatie van de wolk.

In juni 2010 suggereerden Harold F. Levinson en anderen dat de Zon kometen van andere sterren aantrok toen zij zich nog in de sterrenhoop bevond. Hun resultaten impliceerden dat een groot deel van de objecten in de Oortwolk van protoplanetaire schijven van andere sterren komt.

Voor het gehele artikel zienl.wikipedia.org/wiki/Oortwolk

Bron: wikipedia – de vrije encyclopedie

« Encyclopedie overzicht