De parhelische kring of bijzonnenring is een melkwitte, horizontale kring door de zon met het zenit als middelpunt. Dit lichtverschijnsel behoort tot de halo's, optische verschijnselen die ontstaan door breking en/of reflectie van licht in ijskristallen in de atmosfeer. Zoals bij alle haloverschijnselen kan de parhelische kring ook door de maan worden veroorzaakt, in welk geval hij de paraselenische kring of bijmanenring heet.

De ijskristallen die de parhelische kring veroorzaken zijn plaatjes in de vorm van zeshoekige prisma's, die horizontaal in de atmosfeer zweven. Hetzelfde type kristallen is verantwoordelijk voor de (veel frequentere) bijzonnen en circumzenitale boog, die daarom ook veelal tegelijkertijd optreden. De parhelische kring loopt in tegenstelling tot de meeste andere halo's evenwijdig aan de horizon en wordt zo genoemd omdat ze behalve de zon de twee bijzonnen (parhelia) doorsnijdt. Vaak is de parhelische kring incompleet en alleen zichtbaar als twee horizontale 'staarten' die vanuit de twee bijzonnen naar buiten lopen. Wanneer de kring compleet is omspant hij de hele horizon. Het gedeelte tegenover de zon wordt indirect door de zon gevormd, vooral door interne reflecties van de ijskristallen.[1]

In zeldzamere gevallen bevinden zich op de parhelische kring behalve de gewone bijzonnen tevens de 120°-bijzonnen[2] en, nog infrequenter, de tegenzon. Tezamen met de echte zon lijkt de gehele hemel dan omspannen te zijn door een horizontale ketting van vijf of zes onderling verbonden 'zonnen'.

Bron: Wikipedia- de vrije encyclopedie

« Encyclopedie overzicht