Voor het eerst!
Voor het eerst!
Het jagen op tornado’s is iets wat voor veel mensen geen vanzelfsprekende zaak is. Ook ik had er twee jaar geleden nog niet over durven dromen. Dit jaar gaat daar echter verandering in komen. Samen met een aantal collega-meteorologen vertrek ik binnenkort naar de Verenigde Staten om daar getuige te zijn van extreme onweersbuien en hopelijk ook een echte tornado…
Het ultieme doel van de reis: het spotten van een echte tornado. Hopelijk net zo’n mooi exemplaar als deze uit 2004.
Het was de groep tornadojagers al snel duidelijk dat ik behoorlijk geïnteresseerd was in het chasen. Af en toe vroeg ik ze de oren van het hoofd. Ik wilde zoveel mogelijk details en verhalen horen. Toen mij werd gevraagd of ik mee wilde gaan naar Amerika hoefde ik daar natuurlijk niet lang over na te denken. Sterker nog, zonder nadenken beantwoorde ik de vraag met ‘ja’.
Waarom?
Al van jongs af aan ben ik geïnteresseerd in extreem weer en dan onweer en hoosachtige verschijnselen in het bijzonder. Iedere keer als er een kans op onweer is, gaat mijn hart sneller kloppen en hoop ik dat het ook mijn omgeving aan zal doen. Het liefst zit ik dan in een donkere woonkamer of op mijn balkon om naar de flitsen te kijken en naar het gedonder te luisteren.
Deze enorme stormwolken staan in ieder geval garant voor stevig onweer.
Ook in Nederland komen windhozen, waterhozen en kleine tornado’s voor. Helaas ben ik hier zelf nog nooit getuige van geweest. Echter, Amerika is ook op dit gebied de overtreffende trap. In het tornadoseizoen is het in tornado-alley vrijwel iedere dag raak. De reden dus om mee te gaan en eindelijk een echte tornado te kunnen zien. Dat laatste is wat mij betreft iets wat je als meteoroloog ook echt gedaan moet hebben.
Onderweg moet je goed naar buiten blijven kijken, want je wil de ontwikkeling van een onschuldige stapelwolk tot een supercell natuurlijk niet missen.
Wie gaan er allemaal?
Al sinds 1996 is er vrijwel ieder jaar een delegatie meteorologen die naar de VS vertrekt om te gaan chasen. Dit jaar is het aantal chasers zo groot dat er is besloten om de groep op te splitsen in twee teams. Op 24 april gaat team 1 per vliegtuig van Schiphol naar Dallas. Dit team bestaat uit Ron Groenland, Arno Paanstra, Coen Verrijn Stuart en Frank Versteegen.
Team 1 wordt op 10 mei afgelost door team 2. Zelf maak ik met Floris Bijlsma, Arno Paanstra, Margot Ribberink en Eric Terpstra deel uit van dit team. Oorspronkelijk was het de bedoeling om op 26 mei terug te keren naar Nederland, maar deze vlucht werd geannuleerd. Hierop is besloten om op 27 mei terug te keren en van de nood een deugd, ofwel een extra Chase-dag te maken.
Relaxed?
Wie denkt dat tornadojagen een ‘relaxte’ bezigheid is, heeft het mis. Al vroeg in de ochtend (soms al 5 uur lokale tijd) dient één van de teamleden om te staan om de briefing voor de andere meteorologen voor te bereiden. Dit betekent weerkaarten downloaden en analyseren. Vervolgens staan rond 8 uur de andere chasers klaar om te horen waar de reis die dag naar toe gaat.
Tornadojagen relaxed? Soms moet er al vroeg worden opgestaan om de ochtendbriefing voor de andere meteorologen voor te bereiden
Daarna is het zo snel mogelijk de spullen inladen om een flink stuk te rijden. Soms moet er per dag een afstand van meer dan 1000 kilometer afgelegd worden. Aan het begin van de middag is er een korte stop. Dan worden de laatste weergegevens opgehaald, een snelle lunch ingekocht, getankt en er is een verplichte plaspauze. Dit alles dient binnen 15 minuten gebeurt te zijn, want op dat moment beginnen de eerste stapelwolken serieuze vormen aan te nemen.
Na de briefing is het snel de bus inladen en vetrekken richting het gebied waar het allemaal gaat gebeuren.
Het echte werk?
Na de korte middagstop begint het echte werk. Dat betekent naar buiten kijken, een klein doelgebied bepalen en de radar- en satellietbeelden in de gaten te houden. Pas in de loop van de avond komt aan al het spektakel (hopelijk met tornado) een eind. Toch houdt het na het avondmaal, waar overigens niet altijd tijd voor is, nog niet op.
’s Avonds worden de weerkaarten voor de volgende dag alvast bekeken en dan moet er soms een lastige keuze gemaakt worden. Soms liggen de buien de volgende dag zover uit de richting dat dit niet in één dat te bereizen is. Dit betekent dat het zoeken van het hotel nog even uitgesteld moet worden en dat er ’s avonds nog een heel stuk gereden moet worden. In het meest ongunstige geval lig je dan pas rond 2 uur ’s nachts eindelijk in een hotelbed.
Enkele belangrijke wijzigingen
Vanaf dit jaar zijn er een paar belangrijke wijzingen voor de Nederlandse tornadojagers. Voorheen stonden wij bekend als DutchTex en later DutchTrex, maar dit jaar is besloten om verder te gaan onder de naam van onze website: tornadojagers. Natuurlijk zullen wij één of twee keer per week deze site weer.nl voorzien van een verhaal met onze belevenissen, maar op de site tornadojagers.nl proberen wij dagelijks een verslag en nieuwe foto’s te plaatsen.
Tot slot is de live-tracker ook nieuw dit jaar. Op een kaart van Google-maps laten we zien waar we ons bevinden. Daarnaast staan op deze kaart radarbeelden, tornadowaarnemingen en tornadokansen.
Maar dat is nog niet alles. Nieuw is de live-tracker. Via een GPS laten we op een kaart van Google Maps zien waar we ons precies bevinden. Verder zijn er op deze kaart radarbeelden, tornadoverwachtingen en tornadowaarnemingen te zien. Ten slotte willen we een webcam op onze voorruit plakken en daarmee iedere minuut een foto uploaden naar de live-tracker. De moeite om ons te volgen dus!
Bronnen: Meteo Consult, Tornadojagers.nl
Het jagen op tornado’s is iets wat voor veel mensen geen vanzelfsprekende zaak is. Ook ik had er twee jaar geleden nog niet over durven dromen. Dit jaar gaat daar echter verandering in komen. Samen met een aantal collega-meteorologen vertrek ik binnenkort naar de Verenigde Staten om daar getuige te zijn van extreme onweersbuien en hopelijk ook een echte tornado…
Het ultieme doel van de reis: het spotten van een echte tornado. Hopelijk net zo’n mooi exemplaar als deze uit 2004.
Het was de groep tornadojagers al snel duidelijk dat ik behoorlijk geïnteresseerd was in het chasen. Af en toe vroeg ik ze de oren van het hoofd. Ik wilde zoveel mogelijk details en verhalen horen. Toen mij werd gevraagd of ik mee wilde gaan naar Amerika hoefde ik daar natuurlijk niet lang over na te denken. Sterker nog, zonder nadenken beantwoorde ik de vraag met ‘ja’.
Waarom?
Al van jongs af aan ben ik geïnteresseerd in extreem weer en dan onweer en hoosachtige verschijnselen in het bijzonder. Iedere keer als er een kans op onweer is, gaat mijn hart sneller kloppen en hoop ik dat het ook mijn omgeving aan zal doen. Het liefst zit ik dan in een donkere woonkamer of op mijn balkon om naar de flitsen te kijken en naar het gedonder te luisteren.
Deze enorme stormwolken staan in ieder geval garant voor stevig onweer.
Ook in Nederland komen windhozen, waterhozen en kleine tornado’s voor. Helaas ben ik hier zelf nog nooit getuige van geweest. Echter, Amerika is ook op dit gebied de overtreffende trap. In het tornadoseizoen is het in tornado-alley vrijwel iedere dag raak. De reden dus om mee te gaan en eindelijk een echte tornado te kunnen zien. Dat laatste is wat mij betreft iets wat je als meteoroloog ook echt gedaan moet hebben.
Onderweg moet je goed naar buiten blijven kijken, want je wil de ontwikkeling van een onschuldige stapelwolk tot een supercell natuurlijk niet missen.
Wie gaan er allemaal?
Al sinds 1996 is er vrijwel ieder jaar een delegatie meteorologen die naar de VS vertrekt om te gaan chasen. Dit jaar is het aantal chasers zo groot dat er is besloten om de groep op te splitsen in twee teams. Op 24 april gaat team 1 per vliegtuig van Schiphol naar Dallas. Dit team bestaat uit Ron Groenland, Arno Paanstra, Coen Verrijn Stuart en Frank Versteegen.
Team 1 wordt op 10 mei afgelost door team 2. Zelf maak ik met Floris Bijlsma, Arno Paanstra, Margot Ribberink en Eric Terpstra deel uit van dit team. Oorspronkelijk was het de bedoeling om op 26 mei terug te keren naar Nederland, maar deze vlucht werd geannuleerd. Hierop is besloten om op 27 mei terug te keren en van de nood een deugd, ofwel een extra Chase-dag te maken.
Relaxed?
Wie denkt dat tornadojagen een ‘relaxte’ bezigheid is, heeft het mis. Al vroeg in de ochtend (soms al 5 uur lokale tijd) dient één van de teamleden om te staan om de briefing voor de andere meteorologen voor te bereiden. Dit betekent weerkaarten downloaden en analyseren. Vervolgens staan rond 8 uur de andere chasers klaar om te horen waar de reis die dag naar toe gaat.
Tornadojagen relaxed? Soms moet er al vroeg worden opgestaan om de ochtendbriefing voor de andere meteorologen voor te bereiden
Daarna is het zo snel mogelijk de spullen inladen om een flink stuk te rijden. Soms moet er per dag een afstand van meer dan 1000 kilometer afgelegd worden. Aan het begin van de middag is er een korte stop. Dan worden de laatste weergegevens opgehaald, een snelle lunch ingekocht, getankt en er is een verplichte plaspauze. Dit alles dient binnen 15 minuten gebeurt te zijn, want op dat moment beginnen de eerste stapelwolken serieuze vormen aan te nemen.
Na de briefing is het snel de bus inladen en vetrekken richting het gebied waar het allemaal gaat gebeuren.
Het echte werk?
Na de korte middagstop begint het echte werk. Dat betekent naar buiten kijken, een klein doelgebied bepalen en de radar- en satellietbeelden in de gaten te houden. Pas in de loop van de avond komt aan al het spektakel (hopelijk met tornado) een eind. Toch houdt het na het avondmaal, waar overigens niet altijd tijd voor is, nog niet op.
’s Avonds worden de weerkaarten voor de volgende dag alvast bekeken en dan moet er soms een lastige keuze gemaakt worden. Soms liggen de buien de volgende dag zover uit de richting dat dit niet in één dat te bereizen is. Dit betekent dat het zoeken van het hotel nog even uitgesteld moet worden en dat er ’s avonds nog een heel stuk gereden moet worden. In het meest ongunstige geval lig je dan pas rond 2 uur ’s nachts eindelijk in een hotelbed.
Enkele belangrijke wijzigingen
Vanaf dit jaar zijn er een paar belangrijke wijzingen voor de Nederlandse tornadojagers. Voorheen stonden wij bekend als DutchTex en later DutchTrex, maar dit jaar is besloten om verder te gaan onder de naam van onze website: tornadojagers. Natuurlijk zullen wij één of twee keer per week deze site weer.nl voorzien van een verhaal met onze belevenissen, maar op de site tornadojagers.nl proberen wij dagelijks een verslag en nieuwe foto’s te plaatsen.
Tot slot is de live-tracker ook nieuw dit jaar. Op een kaart van Google-maps laten we zien waar we ons bevinden. Daarnaast staan op deze kaart radarbeelden, tornadowaarnemingen en tornadokansen.
Maar dat is nog niet alles. Nieuw is de live-tracker. Via een GPS laten we op een kaart van Google Maps zien waar we ons precies bevinden. Verder zijn er op deze kaart radarbeelden, tornadoverwachtingen en tornadowaarnemingen te zien. Ten slotte willen we een webcam op onze voorruit plakken en daarmee iedere minuut een foto uploaden naar de live-tracker. De moeite om ons te volgen dus!
Bronnen: Meteo Consult, Tornadojagers.nl
dacht toch ook echt dat het om jou ging Jan!!!
ene kant was ik stront jaloers dat je je wens nu al in vervulling kon laten gaan , andere kant vindt ik het weer jammer dat je niet gaat, had je het van harte gegund!!!
eerst ff de kleine, dan ff sparen
groetjes Ruk.
ene kant was ik stront jaloers dat je je wens nu al in vervulling kon laten gaan , andere kant vindt ik het weer jammer dat je niet gaat, had je het van harte gegund!!!
eerst ff de kleine, dan ff sparen
groetjes Ruk.
één ding is zeker, er is ALTIJD WEER!!!!
