Chasen
Chasen!
Hup de wagen in, apparatuur mee en allerlei radarsystemen checken of er interessante dingen te zien zijn. Dit zijn typische taferelen die je zo zou kunnen tegen komen in een discovery uitzending. Doppler radar’s worden ook vaak gebruikt om juist die hoog nodige informatie te kunnen verzamelen.
Natuurlijk kun je ook in Nederland chasen, al hoef je dan niet achter tornado’s aan te gaan want die zul je hier echt niet veel tegen komen. Wel is het natuurlijk heerlijk om met de nodige apparatuur zoals een laptop en niet te vergeten een goede camera hier in Nederland op pad te gaan. Helaas mag je dan ook de nodige kilometers reizen, wel te verstaan tussen de 10 tot luttele honderden kilometers. Want meestal heeft het onweer het moeilijk om net die Nederlands/Duitse grens over te steken. En zullen met name de oostelijke landbewonende chaser’s eventjes Duitsland in moeten trekken.
Maar de hoge pieptonen zoals we die in Amerika kennen icm het geluid van de sirene’s en luchtalarmen zullen wij hier niet mee maken. Gelukkig maar want we hebben hier geen schuilkelders. Althans maar weinig. En Nederland is dichtbevolkter dan het Tornado Alley gebied in Amerika waar soms de huizen mijlenver van elkaar vandaan liggen. Al bestaat de kans dat een grote stad zoals Oklahoma City nog eens word getroffen. De buitenwijken daarvan zijn in 1999 al getroffen door een zware tornado maar wat nu als zo’n monsterstorm over het centrum trekt. Dat zijn helaas de negatieve kanten van dit verhaal. Want het blijft mooi een tornado maar het liefste wel in een open veld en niet dat je diverse brokstukken aan de rand van de tornado ziet vliegen.
Maar hoe is deze passie gekomen? Waarschijnlijk, al weet ik dit bijna zeker zal dit komen door een film. De film Twister uit 1997 waarbij de chaser’s diverse tornado’s tegenkomen geranschikt van F1 tot F5. De schaal van Fujita waarvan F1 de zwakste is en F5 de zwaarste. F0 bestaat ook maar dat is voor mij slechts een windhoosje. De windsnelheden liggen daarin uit mijn hoofd zo rond de 70km/h. In die film is mijn passie voor de tornado’s gezet. Het is natuurlijk prachtig om een enorme onweerswolk te zien met allerlei verschijnselen zoals rolwolken en immense wolkenmuren. En dan daaronder ook nog eens zo’n zwarte trechter.
Elke ochtend eerst de radarbeelden checken en diverse weermodellen nauwkeurig bestuderen. Gebeurt er die dag niks in de regio dan kun je iets voor jezelf doen en hoef je niet te chasen maar je hoopt natuurlijk op een explosief mengseltje waardoor de buien plopperdeplop uit de grond schieten en de wolkentoren’s je om de oren vliegen. En dan begin het radarwerk, zien we bowecho’s of andere typische onweersituatie’s dan word het pas serieus. Of als er tornadowaarschuwingen zijn uitgegeven door de Amerikaanse weerdiensten. En dan gaat het hele zootje weer op pad en zie je lange rijen met auto’s juist naar die ene donkere wolkenbasis rijden terwijl de rest juist die onweersbui eventjes mijd.
Je moet maar zo denken, misschien zitten we ooit nog in amerika met een groot team achter een tornado aan. En hoe zou onze reactie dan zijn, of als je een tornado recht over je heen krijgt hoe reageer je dan?
Op dit moment zou ik helemaal gek worden als ik een tornado te zien krijg.
Hup de wagen in, apparatuur mee en allerlei radarsystemen checken of er interessante dingen te zien zijn. Dit zijn typische taferelen die je zo zou kunnen tegen komen in een discovery uitzending. Doppler radar’s worden ook vaak gebruikt om juist die hoog nodige informatie te kunnen verzamelen.
Natuurlijk kun je ook in Nederland chasen, al hoef je dan niet achter tornado’s aan te gaan want die zul je hier echt niet veel tegen komen. Wel is het natuurlijk heerlijk om met de nodige apparatuur zoals een laptop en niet te vergeten een goede camera hier in Nederland op pad te gaan. Helaas mag je dan ook de nodige kilometers reizen, wel te verstaan tussen de 10 tot luttele honderden kilometers. Want meestal heeft het onweer het moeilijk om net die Nederlands/Duitse grens over te steken. En zullen met name de oostelijke landbewonende chaser’s eventjes Duitsland in moeten trekken.
Maar de hoge pieptonen zoals we die in Amerika kennen icm het geluid van de sirene’s en luchtalarmen zullen wij hier niet mee maken. Gelukkig maar want we hebben hier geen schuilkelders. Althans maar weinig. En Nederland is dichtbevolkter dan het Tornado Alley gebied in Amerika waar soms de huizen mijlenver van elkaar vandaan liggen. Al bestaat de kans dat een grote stad zoals Oklahoma City nog eens word getroffen. De buitenwijken daarvan zijn in 1999 al getroffen door een zware tornado maar wat nu als zo’n monsterstorm over het centrum trekt. Dat zijn helaas de negatieve kanten van dit verhaal. Want het blijft mooi een tornado maar het liefste wel in een open veld en niet dat je diverse brokstukken aan de rand van de tornado ziet vliegen.
Maar hoe is deze passie gekomen? Waarschijnlijk, al weet ik dit bijna zeker zal dit komen door een film. De film Twister uit 1997 waarbij de chaser’s diverse tornado’s tegenkomen geranschikt van F1 tot F5. De schaal van Fujita waarvan F1 de zwakste is en F5 de zwaarste. F0 bestaat ook maar dat is voor mij slechts een windhoosje. De windsnelheden liggen daarin uit mijn hoofd zo rond de 70km/h. In die film is mijn passie voor de tornado’s gezet. Het is natuurlijk prachtig om een enorme onweerswolk te zien met allerlei verschijnselen zoals rolwolken en immense wolkenmuren. En dan daaronder ook nog eens zo’n zwarte trechter.
Elke ochtend eerst de radarbeelden checken en diverse weermodellen nauwkeurig bestuderen. Gebeurt er die dag niks in de regio dan kun je iets voor jezelf doen en hoef je niet te chasen maar je hoopt natuurlijk op een explosief mengseltje waardoor de buien plopperdeplop uit de grond schieten en de wolkentoren’s je om de oren vliegen. En dan begin het radarwerk, zien we bowecho’s of andere typische onweersituatie’s dan word het pas serieus. Of als er tornadowaarschuwingen zijn uitgegeven door de Amerikaanse weerdiensten. En dan gaat het hele zootje weer op pad en zie je lange rijen met auto’s juist naar die ene donkere wolkenbasis rijden terwijl de rest juist die onweersbui eventjes mijd.
Je moet maar zo denken, misschien zitten we ooit nog in amerika met een groot team achter een tornado aan. En hoe zou onze reactie dan zijn, of als je een tornado recht over je heen krijgt hoe reageer je dan?
Op dit moment zou ik helemaal gek worden als ik een tornado te zien krijg.
Het leven als een onweersliefhebber is vergelijkbaar met het leven van een pornoacteur. Beide personen krijsen en kreunen bij hun liefhebberij!
