planetoïde aangezwengeld door zonnestraling
Ruimte en Astronomie
planetoïde aangezwengeld door zonnestraling
Diamantvormige planetoïde aangezwengeld door zonnestraling
In september 2008 vloog de Europese ruimtesonde Rosetta op een afstand van slechts 800 kilometer langs de kleine planetoïde Steins.
Uit de beelden die destijds zijn gemaakt blijkt dat Steins een diamantvormige planetoïde is met voornamelijk grote kraters op zijn oppervlak.
Volgens onderzoekers van het Max Planck Instituut voor zonnestelselonderzoek wijst dit erop dat Steins niet één massief rotsblok is, maar een samenklontering van puin.
De bijzondere vorm van de planetoïde zou het gevolg zijn van het zogeheten Yarkovsky-O'Keefe-Radzievskii-Paddack-effect (kortweg YORP-effect).
een opname gemaakt door Rosetta
Dat effect ontstaat door de invloed van zonnestraling op kleine hemellichamen.
De zon warmt het oppervlak op, waarna die warmte weer als straling wordt afgegeven.
Daardoor ontstaat een geringe draai-impuls, die de rotatie van het hemellichaam vertraagt of versnelt, en uiteindelijk ook de vorm ervan beïnvloedt.
Het ontbreken van kleine inslagkraters op Steins zou het gevolg zijn van 'aardverschuivingen', waarbij oppervlaktepuin naar de evenaar van het slechts enkele kilometers grote hemellichaam is gegleden.
©astronieuws.nl
In september 2008 vloog de Europese ruimtesonde Rosetta op een afstand van slechts 800 kilometer langs de kleine planetoïde Steins.
Uit de beelden die destijds zijn gemaakt blijkt dat Steins een diamantvormige planetoïde is met voornamelijk grote kraters op zijn oppervlak.
Volgens onderzoekers van het Max Planck Instituut voor zonnestelselonderzoek wijst dit erop dat Steins niet één massief rotsblok is, maar een samenklontering van puin.
De bijzondere vorm van de planetoïde zou het gevolg zijn van het zogeheten Yarkovsky-O'Keefe-Radzievskii-Paddack-effect (kortweg YORP-effect).
een opname gemaakt door Rosetta
Dat effect ontstaat door de invloed van zonnestraling op kleine hemellichamen.
De zon warmt het oppervlak op, waarna die warmte weer als straling wordt afgegeven.
Daardoor ontstaat een geringe draai-impuls, die de rotatie van het hemellichaam vertraagt of versnelt, en uiteindelijk ook de vorm ervan beïnvloedt.
Het ontbreken van kleine inslagkraters op Steins zou het gevolg zijn van 'aardverschuivingen', waarbij oppervlaktepuin naar de evenaar van het slechts enkele kilometers grote hemellichaam is gegleden.
©astronieuws.nl
bekijk mijn website, klikje hier... Canon eos: Canon EF:1DmkIIN - 17-40 f4 L1DmkIII - 24-105 f4 L IS5DmkII - 100mm f2.8 L IS40D - 70-200 f2.8 L ISCanon 580 EX II x3 Cactuc v4
