De zon als buurman
De zon als buurman
In de nacht bevriest zelfs lucht. Overdag gaat de thermometer over de 250 graden. Toch is Mercurius volgens astronomen redelijk geschikt voor menselijke bewoning.
De omgeving
Mercurius, de kleinste planeet, staat heel dicht bij de zon, die schijnt dan ook 6,5 keer zo fel als hier. De rotsachtige planeet met een grote, zware metalen kern is kleiner dan Mars, veel kleiner dan de aarde en Venus. De weegschaal geeft iets minder dan de helft van je gewicht op aarde aan. De planeet is overdekt met kraters en de sporen van een enorme inslag, die grote ringen heeft achtergelaten. Een dag op Mercurius duurt twee maanden. Dit is maar iets korter dan een Mercuriusjaar: drie maanden.
Hoe bewoonbaar is Mercurius?
Op het eerste gezicht: absoluut niet. Geen lucht. Enorme temperatuursverschillen van vijfhonderd graden. Toch kent Mercurius ook gunstige kanten. Er is een klein magneetveld, dat weliswaar veel zwakker is dan dat van de aarde, maar toch redelijk goed beschermt tegen zonnewind en kosmische straling, zij het maar tot een hoogte van duizend kilometer.De zwaartekracht is ongeveer de helft van op aarde, voldoende om gezond te blijven. Er is volop zonne-energie. En vlak bij de polen is de gemiddelde temperatuur aangenaam. Er is in de eeuwig beschaduwde kraters bij de polen waterijs te vinden. Hiermee kan een kolonie worden bevoorraad.
Wat is er te halen?
Mercurius is om verschillende redenen erg interessant. Ten eerste is er enorm veel zonne-energie te oogsten, naar schatting minstens tien keer zo veel als op aarde. Er wordt vermoed dat er in de rotsige bodem van Mercurius veel helium-3 zit, een brandstof voor kernfusiereactoren in de toekomst. Alle lichte atomen zijn er vlak bij de zon uitgebakken, dus is Mercurius zeer rijk aan zware metalen die op aarde schaars zijn.
Gevaren op Mercurius
Mercurius beschikt wel over een magneetveld, maar niet over een beschermende luchtlaag en ozonlaag. Meteorieten worden dus nergens door gestopt. Zonder beschermende kleding vriest een mens dood in de nacht en wordt verkoold overdag.
Hoe zou een kolonie op Mercurius er uit zien?
Door de totale luchtloosheid en de extreme verschillen tussen dag en nacht is een luchtdichte, goed-geïsoleerde kolonie van levensbelang. De enige plekken op Mercurius waar de leefomstandigheden een beetje dragelijk zijn zijn de noord- en zuidpool. Kolonisten zullen een berg proberen te vinden die altijd door de zon beschenen wordt, een piek van eeuwig licht, om die met zonnepanelen te overdekken en te kunnen beschikken over een voortdurende bron van energie. De kolonie kan in worden gegraven op een plek waar de gemiddelde temperatuur een graad of twintig is.
Hoe zou het dagelijks leven er uit zien?
Eindelijk is de monsterachtig grote zon achter de kraterwand verdwenen en de rots voldoende afgekoeld. Je meldt je aan voor een expeditie naar het oppervlak, deze keer gaan jullie de spectaculaire kilometers hoge verticale rotswanden op de evenaar onderzoeken. Jullie vervangen enkele zonnepanelen op het dak die de geest gegeven hebben tijdens de laatste enorme zonnevlam.
Onderweg naar de jeep zie je een zwarte plek op de rots: dat foeilelijke plastic speelgoeddier die je van je neefje hebt gekregen toen je vertrok van de aarde en een maand geleden buiten achter hebt gelaten. Althans: de verkoolde sintel die er van over is. Er is niet veel te doen zolang de zon schijnt, dus zijn practical jokes met de extreme zonnekracht erg populair. Grinnikend maak je een foto voor het thuisfront. Onderweg brengen jullie wat veelbelovende mijnafzettingen in kaart. Ook de kloof stelt niet teleur. De Grand Canyon is er niets bij vergeleken. Dan komt er een waarschuwing. Meteorietenzwerm in aantocht. Mopperend maken jullie je op voor de terugtocht…
Bron: Faqt
In de nacht bevriest zelfs lucht. Overdag gaat de thermometer over de 250 graden. Toch is Mercurius volgens astronomen redelijk geschikt voor menselijke bewoning.
De omgeving
Mercurius, de kleinste planeet, staat heel dicht bij de zon, die schijnt dan ook 6,5 keer zo fel als hier. De rotsachtige planeet met een grote, zware metalen kern is kleiner dan Mars, veel kleiner dan de aarde en Venus. De weegschaal geeft iets minder dan de helft van je gewicht op aarde aan. De planeet is overdekt met kraters en de sporen van een enorme inslag, die grote ringen heeft achtergelaten. Een dag op Mercurius duurt twee maanden. Dit is maar iets korter dan een Mercuriusjaar: drie maanden.
Hoe bewoonbaar is Mercurius?
Op het eerste gezicht: absoluut niet. Geen lucht. Enorme temperatuursverschillen van vijfhonderd graden. Toch kent Mercurius ook gunstige kanten. Er is een klein magneetveld, dat weliswaar veel zwakker is dan dat van de aarde, maar toch redelijk goed beschermt tegen zonnewind en kosmische straling, zij het maar tot een hoogte van duizend kilometer.De zwaartekracht is ongeveer de helft van op aarde, voldoende om gezond te blijven. Er is volop zonne-energie. En vlak bij de polen is de gemiddelde temperatuur aangenaam. Er is in de eeuwig beschaduwde kraters bij de polen waterijs te vinden. Hiermee kan een kolonie worden bevoorraad.
Wat is er te halen?
Mercurius is om verschillende redenen erg interessant. Ten eerste is er enorm veel zonne-energie te oogsten, naar schatting minstens tien keer zo veel als op aarde. Er wordt vermoed dat er in de rotsige bodem van Mercurius veel helium-3 zit, een brandstof voor kernfusiereactoren in de toekomst. Alle lichte atomen zijn er vlak bij de zon uitgebakken, dus is Mercurius zeer rijk aan zware metalen die op aarde schaars zijn.
Gevaren op Mercurius
Mercurius beschikt wel over een magneetveld, maar niet over een beschermende luchtlaag en ozonlaag. Meteorieten worden dus nergens door gestopt. Zonder beschermende kleding vriest een mens dood in de nacht en wordt verkoold overdag.
Hoe zou een kolonie op Mercurius er uit zien?
Door de totale luchtloosheid en de extreme verschillen tussen dag en nacht is een luchtdichte, goed-geïsoleerde kolonie van levensbelang. De enige plekken op Mercurius waar de leefomstandigheden een beetje dragelijk zijn zijn de noord- en zuidpool. Kolonisten zullen een berg proberen te vinden die altijd door de zon beschenen wordt, een piek van eeuwig licht, om die met zonnepanelen te overdekken en te kunnen beschikken over een voortdurende bron van energie. De kolonie kan in worden gegraven op een plek waar de gemiddelde temperatuur een graad of twintig is.
Hoe zou het dagelijks leven er uit zien?
Eindelijk is de monsterachtig grote zon achter de kraterwand verdwenen en de rots voldoende afgekoeld. Je meldt je aan voor een expeditie naar het oppervlak, deze keer gaan jullie de spectaculaire kilometers hoge verticale rotswanden op de evenaar onderzoeken. Jullie vervangen enkele zonnepanelen op het dak die de geest gegeven hebben tijdens de laatste enorme zonnevlam.
Onderweg naar de jeep zie je een zwarte plek op de rots: dat foeilelijke plastic speelgoeddier die je van je neefje hebt gekregen toen je vertrok van de aarde en een maand geleden buiten achter hebt gelaten. Althans: de verkoolde sintel die er van over is. Er is niet veel te doen zolang de zon schijnt, dus zijn practical jokes met de extreme zonnekracht erg populair. Grinnikend maak je een foto voor het thuisfront. Onderweg brengen jullie wat veelbelovende mijnafzettingen in kaart. Ook de kloof stelt niet teleur. De Grand Canyon is er niets bij vergeleken. Dan komt er een waarschuwing. Meteorietenzwerm in aantocht. Mopperend maken jullie je op voor de terugtocht…
Bron: Faqt
