Reeks zware aardbevingen: toeval of niet?

De alles vernietigende tsunami van 2004 in de Indische Oceaan, die aan bijna 250.000 mensen het leven kostte, was het gevolg van de eerste aardbeving met een kracht van 9,0 op de Schaal van Richter sinds 1967. Naar aanleiding van deze beving en de reeks kleinere, maar nog steeds verwoestende bevingen in Haïti, Chili en Nieuw-Zeeland, die dit jaar voorbij werden gestreefd door de zware zeebeving ten oosten van Japan, vragen onderzoekers zich af of het aantal zware aardbevingen toe aan het nemen is. Is het mogelijk dat er een verband bestaat tussen de bevingen of is er sprake van puur toeval?



De krachtigste aardbeving die tot op heden werd geregistreerd was de aardbeving van 1960 in Chili, die een kracht had van 9,5 op de Schaal van Richter. Hoewel de recente bevingen in onder meer Chili en Japan en de aardbeving rond Indonesië in 2004 hierbij in het niet vallen, hebben ze de interesse van onderzoekers voor dit soort zware bevingen wel degelijk nieuw leven ingeblazen. “Na een betrekkelijk rustige periode in de jaren tachtig en negentig bevinden we ons nu mogelijk in een periode met zware aardbevingen”, aldus geofysicus Richard Aster van het New Mexico Institute of Mining and Technology. Gegevens laten zien dat er in de afgelopen eeuw enkele perioden waren waarin een ongewoon hoog aantal zware aardbevingen voorkwam met een kracht van 8,0 of hoger. De wereldwijde seismische activiteit bereikte bijvoorbeeld tussen 1950 en 1967 een hoogtepunt. Er zijn echter ook relatief rustige perioden geweest met een klein aantal zware bevingen. Met slechts honderd jaar aan gegevens weten onderzoekers echter niet zeker wat deze patronen kunnen betekenen en óf ze wel iets zeggen. “Zelfs wanneer er inderdaad sprake is van een bepaald verschijnsel weten onderzoekers niet hoe een zware beving tot een andere beving ergens anders in de wereld zou kunnen leiden”, zegt Aster.

Uit een studie uitgevoerd door Andrew Michael van de U.S. Geological Survey blijkt dat de patronen waarin zware aardbevingen optreden geheel willekeurig zijn, naschokken daarbuiten gelaten. “Willekeurig betekent niet gelijkmatig verspreid”, aldus Michael. “Dat is waarom er reeksen voorkomen in de door ons verzamelde gegevens. Dergelijke clusters van bevingen zeggen waarschijnlijk niets over het aantal te verwachte aardbevingen in de toekomst.” Totdat men weet waarom het aantal zware aardbevingen varieert moeten we ons volgens Michael dan ook “niet minder zorgen maken, maar er is evenmin reden tot paniek.”

Naar aanleiding van de reeks zware aardbevingen in de afgelopen jaren hoeven we dus niet bang te zijn dat er meer zware bevingen in aantocht zijn, maar Aster geeft wel aan dat het onontkoombaar is dat we over het algemeen steeds groter gevaar lopen. “Veel snelgroeiende steden in de wereld zijn niet of nauwelijks voorbereid op een zware beving, terwijl gemeenschappen in de kustgebieden zich steeds meer in gebieden die zeer kwetsbaar voor tsunami’s vestigen. Er leven gewoon meer mensen op gevaarlijke plekken”, zegt hij.

_{Bron: astroversum} | Gewijzigd: 20 april 2017, 12:21 uur, door Joyce.s

Citaat van BjornOnweer, zondag 10 april 2011, 16:25 uur Ik zou zeggen. Het antwoordt staat in de Bijbel.

Vroeger stond ook alles in de Enkhuizer Almanak!
Maar dat boek is, geloof ik, niet meer.. | Gewijzigd: 10 april 2011, 18:22 uur, door snufj

Das waar, geen probleem Jan

Tsja, het gaat over gebeurtenissen, aardbevingen met name, en patronen die daar in lijken te zitten.
Daar zal vast wel een wetenschappelijke verklaring voor zijn, in ieder geval is de cosmos een vrij chaotiese pudding waar we langzaam in ons melkwegstelseltje in meedraaien. Niets is constant, alleen 'de verandering'.