Studie: de oceanen warmen al 135 jaar op

De wereld's grootste oceanen warmen als meer dan honderd jaar op. Dit is twee keer zo lang dan voorheen werd aangenomen. De resultaten van het onderzoek helpen wetenschappers de mate van het rijzen van het zeeniveau beter te begrijpen. Het zeeniveau stijgt, naarmate het water uitzet als deze opwarmt. "Temperatuur is één van de meest fundamentele descripoten van de fysische toestand van de oceaan," zegt hoofdauteur Dean Roemmich van de Universiteit van Californië in San Diego. "Behalve het simpele "weten" dat de oceanen opwarmen, helpt het onderzoek ook om antwoorden te vinden op klimatologische vragen." 

Van 1872 tot 1876 heeft de HMS Challenger een reis gemaakt over de oceanen langs een 69.000 nm lange route. Gedurende deze reis hebben de wetenschappers aan boord 300 oceaan temperatuur profielen gemaakt, oftewel metingen op verschillende dieptes op dezelfde lokatie met thermometers, die tegen de druk bestand zijn. Roemmich en zijn collegae hebben deze temperaturen vergeleken met de temperaturen van het moderne en hedentendaagse Argo project. In dit project wordt er gebruik gemaat van 3.500 vrij drijvende plateaus, welke iedere 10 dagen de temperatuur en het zoutgehalte van de oceanen meten. De vergelijking wees een 0,59 °C (1,1F) stijging van de temperatuur van de oceanen in de afgelopen 135 jaar. "Dit is een substantiële stijging," zegt Roemmich. De stijging van de oceaan temperatuur is gerelateerd aan het smelten van het ijs in de poolstreken en het massale verbleken van het koraal.

Het onderzoeksteam heeft ook de temperaturen onder het oceaanoppervlak gemeten op de HMS Challenger vergeleken met die van het Argo project. Uiteraard is hier rekening mee gehouden met de (on)nauwkeurigheid van de metingen gedaan op de Challenger. Het probleem is, dat de wetenschappers op de Challenger niet de diepte van de thermometer hebben gemeten. Ze hebben alleen de lengte van de lijn, waaraan de thermometer zat vastgebonden, gemeten. Gezien de stromingen in de oceanen is het bijna onmogelijk om de lijn precies verticaal te krijgen. Waardoor de metingen hoogstwaarschijnlijk in minder diep water zijn gedaan dan aangegeven is in meetgegevens van de Challenger. Ook moeten er rekening mee gehouden worden, dat de thermometers, gebruikt op de Challenger, vermoedelijk toch onder invloed hebben gestaan van de waterdruk. Hierdoor zijn de gegevens niet nauwkeurig. 

Met het bovenstaande in acht genomen hebben Roemmich en zijn collegae een globale stijging van 0,33°C (0.59F) waargenomen in de oceaan van 0 tot 700 meter diepte. Deze stijging is het dubbele van wat de wetenschappers hebben waargenomen in de afgelopen 50 jaar. Hiermee wordt gesuggereerd, dat de oceanen al veel langer aan het opwarmen zijn. Gegeven dat de thermale expansie de grote veroorzaker is van het rijzen van het zeeniveau, is Roemmich van mening, dat de studie onderzoekers helpt om de historische stijging van het zeewaterniveau te duiden. 

© onweer-online
_{Bron: LS}

Citaat van Marga, maandag 2 april 2012, 16:42 uur Persoonlijk vind ik het bovenstaande artikel aardig vaag. 
De meetresultaten zijn vergeleken met de resultaten uit 1872-1876! 

Aangezien het artikel gisteren verschenen is in het journal Nature Climate Change zou ik bijna gaan geloven, dat het een 1 april grap is.
blijkbaar niet

http://nl.wikipedia.org/wiki/Challenger-expeditie

Citaat van Ben47, dinsdag 3 april 2012, 13:24 uur Hoewel ze zelf al uitgaan van onnauwkeurigheden in de thermometers/meetmethoden/meetfouten van 135 jaar geleden, lijkt mij aan de hand van die metingen in het verleden en nu het vaststellen van een globale stijging van 0,33°C (0.59F) vrijwel onmogelijk.  Jawel tot op de honderdste graad nauwkeurig....

Hoewel een al langere opwarming van de oceanen de invloed van CO2 ongeloofwaardig maakt en ik dit toe juich, kan ik niet geloven dat men tot een juist conclusie gekomen is gezien de vele onnauwkeurigheden en andere onbekendheden van de metingen 135 jaar geleden om tot op 1/100 graad nauwkeurig vast te kunnen stellen dat de oceanen sinds die tijd warmer zijn geworden.

Die temperatuur tot op de honderdste graad is een gemiddelde over alle waarden die ze vergeleken hebben. (Ter vergelijk: Ajax heeft nu in 28 wedstrijden 76 doelpunten gemaakt; dat is 2,714 doelpunt per wedstrijd...) Ze hebben nu eenmaal de waarden van de cruise van de HMS Challenger, en in het verslag van die cruise staan alle gemeten data perfect geregistreerd -- behalve dan de onnauwkeurigheid tgv mogelijke meetfouten. Overigens werd er op deze cruise ook de oppervlaktetemperatuur gemeten, en daarbij speelde het touw geen enkele rol... Wetenschappers in die tijd waren vooral verzamelaars van soorten, data, etc. en zij monsterden als een dolle. 

Citaat van Ben47, woensdag 4 april 2012, 0:13 uur Citaat van KoenKampioen, dinsdag 3 april 2012, 23:18 uur Die temperatuur tot op de honderdste graad is een gemiddelde over alle waarden die ze vergeleken hebben. (Ter vergelijk: Ajax heeft nu in 28 wedstrijden 76 doelpunten gemaakt; dat is 2,714 doelpunt per wedstrijd...) Ze hebben nu eenmaal de waarden van de cruise van de HMS Challenger, en in het verslag van die cruise staan alle gemeten data perfect geregistreerd -- behalve dan de onnauwkeurigheid tgv mogelijke meetfouten. Overigens werd er op deze cruise ook de oppervlaktetemperatuur gemeten, en daarbij speelde het touw geen enkele rol... Wetenschappers in die tijd waren vooral verzamelaars van soorten, data, etc. en zij monsterden als een dolle. Leuke vergelijking. Ajax is toevallig mijn club en ze kunnen niet genoeg doelpunten maken. Maar een doelpunt is altijd 1 of die nu 135 jaar geleden werd gemaakt of vandaag en geen 0,9 of 1,1. Hoewel het gemiddelde altijd tot 2 cijfers achter de komma  kan uitkomen, maakt het wel uit of je de juiste meting doet. Als ze 135 jaar geleden met een resolutie van 1 graad hebben gewerkt, i.p.v. de 0,1 graad die men nu hanteert dan zal de aflezing alleen al toen minimaal een halve graad hebben afgeweken. . En of per keer dan i.p.v. +20, +21 of +19 genoteerd werd maakt wel degelijk uit. En honderde keren een graad teveel geeft ook een te hoog gemiddelde van 1 graad. 

Maar goed. Ik sluit niet uit dat de berekende gemiddelde afwijking van +0,33 graden even goed 0,00 of -0,33 kan zijn omdat de nauwkeurigheid toen heel beroerd was.

Ik geloof best dat ze toen veel metingen hebben gedaan, zonder meer goed werk, buiten kijf, maar ook wanneer het touw en waterdruk geen enkele rol speelden, zijn er tal van andere factoren die wel een rol speelden. O.a. die toen gebruikte thermometers waren, afgezien dat ze onnauwkeurig waren, traag en de lucht temperatuur (die bijvoorbeeld in de zon soms 45-50 graden aanwees zal niet in enkele seconden na onderdoping in het zeewater de juiste temperatuur van bijv 20 graden aangegeven hebben. Afhankelijk hoe snel de thermometers weer boven water getild werden en snel afgelezen werden voordat de zon de temperatuur op die thermometer weer deed stijgen, kan enorme afwijkingen veroorzaakt hebben. Het was onder bepaalde weersomstandigheden ook geen pretje daarmee bezig te zijn.
Ben, de meetfout van de thermometers van toen was bekend. De temperaturen zijn met 1 decimaal achter de komma gemeten, dus de meetfout was max. 0.05 graad (wanneer ik jouw beredenering aanhoud). Overigens staat op deze pagina beschreven hoe ze de oppervlaktetemperatuur van het zeewater bepaalden. Je ziet dat het wel iets anders is gedaan dan jij denkt! Die wetenschappers toen wisten precies wat ze deden, en beseften ook hoe er fouten/onjuistheden in hun waarnemingen konden sluipen. De Challenger verslagen zijn voor sommige takken van wetenschap ontzettend belangrijk geweest!

Lees deze beschrijving van de werkwijze http://www.19thcenturyscience.org/HMSC/HMSC-Reports/1873-Thomson/htm/doc287.html maar eens...