Citaat van blizzerd, woensdag 2 februari 2011, 21:44 uur Johann,
Ligt de oplossing in het ontstaan van een omega op hoogte boven Midden Europa waardoor de straalstroom naar Zuid Europa/Noord Afrika wordt gedrukt, de polar vortex gaat meanderen en de koude lucht kan afzakken naar onze breedte graad?

Dit is meer een gevolg van......
Vraag blijft, "wat kan een sterke WC beeindigen" ?

Ciao Johann

Antwoord

O-O Forummers bedankt voor het meedenken en de diverse antwoorden.

Optie 1. Tyshane; afzwakkende PV
Optie 2. Tyshane; meanderende Jetstream
Optie 3. dfromdwgn;ligging (verloop) jetstream
Optie 4. Olaf ; Warmteadvectie op de Atlantische oceaan,
Optie 5 LoveSnow; SSW, sudden stratospheric warming
Optie 6 Olaf; Afzwakken jetstream


Ofschoon indirect er allemaal wel wat mee te maken of een gevolg luidt het antwoord op de de vraag:

Wat moet er gebeuren opdat de zonalisering (westcirculatie) een halt wordt wordt toegeroepen of anders gezegd, welke processen in de atmosfeer kunnen het patroon van de zonalisering doen stoppen en een overgang inluiden naar meridionale of zelfs retrograde hoogtestroming (noord-noordoost) ?!

-> Geinduceerde cyclogenese

Hieronder een poging dit fenomeen wat nader te belichten, wellicht hier en daar wat technisch maar mi. een aanvullende theoretische onderbouwing mbt het "lezen van de weerkaarten". Verdere vragen, kritiek op of aanmerking zoals altijd van harte welkom. Een paar technische toelichtingen mbt tot deze uiteenzetting heb ik onderaan toegevoegd.

============================================================================
New Foundland, "kraamkamer" Westcirculatie
De komende dagen zien we lagedruk ten noorden van ons en hoge druk ten zuiden van ons met op de scheidingslijn een strakke jetstream vanaf de Atlantische Oceaan, Engeland tot over zuid Scandinavië (westcirculatie=zonaal). Hier bevindt zich tevens de zgn. frontalezone, een gebied waar zich de meest actieve weerprocessen afspelen en eigenlijk een soort “kraamkamer” is voor depressies (randstoringen). Het zal niemand ontgaan zijn dat de afgelopen en komende dagen de deze westcirculatie op volle toeren draait. De grote dynamiek en motor achter het geheel wordt veroorzaakt doordat zeer koude lucht (koudepool) boven het oosten van Canada en de omgeving van New-Foundland over het rel. warme water van de westelijke Atlantische Oceaan uitstroomt met daardoor steeds weer oplevende depressievorming. (cyclogenese).

GFS 500 hPA 3 februari


Jetstream 05 februari



Deze depressie trekken vervolgens met de noordelijke jet in sneltreintempo vanaf richting West Europa. Dat het niet tot tot WLA komt met opbouw van een hoogterug en evt zelfs een blokkade heeft alles te maken met het feit dat de volgende depressie de WLA van zijn voorganger teniet doet. Het gevolg laat zich raden, handhaven en steeds weer opleven van de sterke zonale stroming (WC). Hoe kan nu echter dit patroon doorbroken worden ?

Het antwoord vinden we dus in een term die we geïnduceerde cyclogenese of ook wel downstream-development noemen (ned. stroomafwaartse-ontwikkeling). Dit fenomeen berust op een sterke ontwikkeling “stroomopwaarts” welke de navolgende ontwikkelingen “stroomafwaarts” beïnvloeden. (je moet de jetstream daarbij voorstellen als een snelstromende rivier, met daarbij ontwikkelingen stroomafwaarts resp. stroomopwaarst).
Wanneer twee depressies elkaar snel volgen dan kunnen ze elkaar gaan beïnvloeden of beter gezegd op elkaar gaan inwerken. Zo zal een eerste zwakke kortegolf trog door een navolgende sterkere kortegolf trog (sterkere cyclogenese) verder geactiveerd worden. Op de kaarten zien we vervolgens dat de kromming (amplitude) gaat toenemen. Uiteindelijk zal dit proces zich gaan herhalen of direct ertoe gaan lijden dat de WC meer en meer gaat meanderen om vervolgens in een meridionaal stromingspatroon over te gaan.

Voorbeeld tekening



De bovenstaande tekening laat 2 kortegolf troggen zien met een dominante sterkere trog stroomopwaarts (links). Dat deze dominant is zien we aan de sterkere kromming van de zgn. isohypsen. Tevens zien we bij beide troggen depressies met hun fronten ingetekend. Tgv van de sterkere cyclogenes stroomopwaarts wordt de kromming van de isohypsen sterker en daaraan verbonden ook de wind in de middelste en hogere troposfeer. ( op jetstream niveau). De hoogtstroming in het bereik van de hoogterug wordt “boven-geostropisch”. Anders gezegd; door de sterke geworden stroming overheerst de zgn corioliskracht boven de drukgradiëntkracht en buigt dus meer naar rechts af. (op de tekening weergegeven door de bruine pijlen). Hiedoor kan de stroomafwaartse kortegolftrog zich verder verdiepen (verder toename kromming –amplitude en divergentie)



GFS 08 februari


Dit is ook precies wat de modellen steeds weer simuleren (de ene keer sterker dan de andere keer) en wat tevens nog al wat problemen (rekenwerk) voor de langere termijn oplevert. Ook de mogelijkheden van een telkens opnieuw opleven van de WC wordt door de modellen steeds weer aangesproken. Dit in mijn optiek op de wat langere termijn, mede ook door de ontwikkelingen in Noord Amerika en op de oostelijke Pacific (hoogtetrog /blokkadehoog) alsmede in de onderste stratosfeer niet waarschijnlijk. De komende dagen (week) zal duidelijk gaan worden in welke richting het een en ander gaat evolueren. Vooralsnog houdt ik het erop dat we op termijn afstevenen naar een geblokkeerd stromingspatroon (meridionaal) vanaf midden volgende week met daarbij een overgang naar winters weer onder het juk van opbouwende hogedruk ten noorden van ons.

Begrippen en uitleg

Jetstream
De luchtdruk resp. temperatuursverschillen tussen de evenaar en de Polen hebben een thermische oorsprong en zijn het resultaat van de zon(in)straling in relatie tot breedtegraden. (hoe noordelijker hoe kouder door verminderde zonninstraling) De aandrijfmotor voor de zo ontstane dynamische weer en windsystemen en dus ook de jetstream is ondanks alle andere factoren die daarop invloed hebben primair; de zon !

Drukgradientkracht
De drukgradiëntkracht of gradiëntkracht is de kracht verantwoordelijk voor de versnelling van deeltjes lucht of water van een hogedrukgebied naar een lagedrukgebied in de atmosfeer of zee, waardoor wind of stroming ontstaat. De kracht werkt in tegenovergestelde richting van de drukgradiënt tussen hogedruk- en lagedrukgebieden en zorgt ervoor dat deze kleiner wordt en het verschil in luchtdruk minder.

Corioliskracht
Kracht veroorzaakt door de draaiing van de aarde en één van de schijnkrachten die samen de richting en snelheid van de wind bepalen. Door de corioliskracht krijgt de stroming een afbuiging, afhankelijk van de plaats op aarde en van de windsnelheid: op het noordelijk halfrond een afbuiging naar rechts, die groter wordt naarmate de plaats waar men zich bevindt verder van de evenaar verwijderd. Hoge- en lagdrukgebieden hebben er hun leven aan te danken. In plaats van een rechte weg stroomt de lucht in spiraalvormige banen van hoog naar laag. Dit is vaak erg goed te zien aan de bewolking bij een lagedrukgebied.

Geostrofische wind
De geostrofische wind is een theoretische wind waarvan sprake is wanneer de Corioliskracht precies gelijk is aan de drukgradiëntkracht. In een dergelijke situatie van "geostrofisch evenwicht" is de richting van de wind precies evenwijdig aan de isobaren. In de praktijk doet een dergelijke situatie zich zelden voor, als gevolg van factoren als wrijving en de middelpuntvliedende kracht. Buiten de tropen wijkt de situatie in de atmosfeer hier echter vaak niet echt veel van af en is er dus sprake van een geostrofisch bijna-evenwicht. Om deze reden wordt bij het opstellen van weermodellen voor gebieden buiten de tropen toch vaak uitgegaan van een geostrofische wind. De echte kracht van de wind op één bepaalde plek, die van zichzelf zeer moeilijk te meten is, kan op deze manier wel worden benaderd.

============================================================================


Ciao Johann | Gewijzigd: 2 februari 2011, 22:09 uur, door Alpenweerman