Chaseverslag 5 mei 2015: We konden eindelijk weer!
Chaseverslagen
Chaseverslag 5 mei 2015: We konden eindelijk weer!
In Amerika zijn er vele mensen die een bijzondere hobby hebben: het achterna rijden van (zware) onweersbuien en er foto’s en video’s van maken. Deze razend populaire en zeer snel groeiende hobby doet het er heel goed en lijkt zelfs de hele wereld over te gaan. Vroeger, lang… lang geleden kon dat bij ons in Nederland ook. En ja, dan spreek ik over de barre tijden van augustus 2014, zo lang was het inmiddels geleden. Na maanden lang wachten, nagelbijten, CAPEruk… Nouja, vul het zelf maar in: Het kon vandaag eindelijk weer: CHASEN!!
Het was vandaag een spannende dag: Een leuke dynamische setting met enige honderden, lokaal duizend joules aan potentiële energie, veel snelheidsschering en veel vocht in de grenslaag moest er wel wat leuks gebeuren. Dit hebben we echter vaker meegemaakt, dus geheel nieuw was het niet. Wel nieuw was de eerste echte dag om nieuwe dingen te testen: de afgelopen maanden is enorm hard gewerkt aan nieuwe radarsystemen met GPS, buiherkenning, actuele parameters van KNMI-weerstations en vele andere mooie nieuwe features in weerdata anno 2015. Hoe zouden deze nieuwe systemen het gaan houden? Een uitgebreider verslag daarover zal ongetwijfeld nog via verschillende social media gaan volgen.
Enfin, komt er dan ook nog een verhaal over de chase: jazeker! Al vroeg in de ochtend na de lange en zeer tegengevallen nacht werd al naar de radar gestaard, het verliep allemaal maar moeizaam, niets ging volgens plan. Dat bracht echter wel voordelen met zich mee: minder bewolking van kadavers uit het verre zuiden, dus hogere temperaturen. Dit hebben we gemerkt, want de actuele temperatuur werd nauwlettend in de gaten gehouden. Eén van de nieuwe features in actuele data is de actuele convectietemperatuur, op het moment dat deze bijna genaderd zou worden zou voor ons de chase beginnen, en dat gebeurde uiteindelijk ook omstreeks 11:00 vanochtend!
Meteen alle spullen gepakt, chasemaat Mathijs opgehaald in Elst en de trip richting regio’s boven de grote rivieren werden opgezocht. Deventer en omstreken was het eerste target. Met zeer hoge treksnelheden van buien moest de locatie goed zijn, zo niet dan rij je achter de feiten aan en ben je gezien voor de rest van de dag. Nabij knooppunt Beekbergen werd echter besloten om wat verder door te rijden naar het pittoreske Vaassen, wie kent het niet? Hier trok een forse bui nét langs ons op, maar op wat onweer en een wat aantrekkende wind na, stelde het niet heel veel voor. Ons oog lag echter meteen op een flinke CB ten noordoosten van ons: die leek ons wel leuk voor de foto. Echter dacht de CB er anders over en verschool zich uiterst vakkundig achter het aambeeld van eerder genoemde bui. Tot dusver de chase in deze regio.
Plan 2: Alsnog naar de regio van Deventer om aldaar nieuwe cellen te onderscheppen. In de tussentijd waren er een aantal fraaie cellen ontstaan nabij Wageningen/Renkum en Hoenderlooooooo. Deze cellen leken mooi richting ons eerste targetgebied te trekken, dus Deventer Oost werd ingevoerd in het gebruikte navigatiesysteem, aka telefoon. Aldaar aangekomen werden eerst de gebroeders De Langen onderschept. Alhier ontstond uit het niets boven onze auto’s een douche, beter bekend als bui. Deze bui dwong ons om even plaats te nemen in onze auto’s om te voorkomen dat alles doorweekt zou raken. Droge kleren zijn wel zo fijn… Naast veel regen liet deze bui ook flink van zich horen door een aantal keer flink te ontladen. Echter ging onze aandacht uit naar de buien achter deze nieuwe cell.
Een fraaie cell kwam achter het grijs van de hevige neerslag tevoorschijn. Prachtige structuren werden zichtbaar en de bui bevatte veel kenmerken van een low topped en LP supercell. Of dit er ook echt één was, laat ik aan de bijna 17.000.000 deskundigen onder ons over… Een fraaie neerslagvrije basis onder de scheefgetrokken stijgstroom door de speedshear onder een mooie ijskap domineerde het uitzicht aan de horizon. Het leverde leuke ploaties op:
Kort daarna leek het ons verstandig om een wat fotogeniekere locatie te zoeken met een bepaald ideaalbeeld: een leuk weggetje met wat ‘bumkes’ dat richting de horizon wegloopt. Uiteraard wel richting de herkomstrichting van de buien. Een dergelijke plek werd door goede gebiedskennis van de gebroeders De Langen snel gevonden, ergens tussen Bathmen en Markelooooooo.
Het celletje dat er eerst leuk uitzag, zag er vanaf opzij ook leuk uit. Een fraai aambeeld met daaronder fraaie mammatus (let op, niet geschikt voor kijkers/lezers onder de 18…) werd kortdurend zichtbaar tussen de grote hoeveelheid bewolking door van alle vrije convectie in de regio. Onderstaande foto laat dit fraai zien:
Kort na deze bui, voor de back-bent-occlusie uit, volgde een nieuwe bui. Deze bui zat wel op het zojuist genoemde front, en zag er zeer spectaculair uit. Aan de horizon zagen we al vage contouren van een arcuskraag en meerdere beelden via de social media kondigden het stiekem ook al aan. Echter gingen onze ogen nog even uit naar bovenstaand fraaie aambeeld dat overigens ook de nodige ontladingen produceerde. Echter was het dan toch een keer tijd om de andere kant op te kijken. Een arcuskraag werd steeds beter zichtbaar en de eerste foto’s konden worden gemaakt. In een ogenschijnlijk rap tempo ontwikkelde zich een nieuwe bui vlak voor de arcus. Deze nieuwe kern, met overigens vrijwel direct flink wat onweer, trok ten noorden van ons langs en stelde ons in de gelegenheid om alsnog te kunnen genieten van achterliggende bui. Onderstaand beeldmateriaal laat de arcuskraag op afstand en nieuwe neerslagkern goed zien.
Een zeer donker gedeelte aan de horizon koerste onze kant op. In eerste instantie fototechnisch niet heel interessant, maar daarover waren we het al vrij snel oneens. Een dik aangezette kraag werd zichtbaar en zag er overigens fors woelig uit. Bij het steeds dichter naderen hoorden we op afstand de wind al bulderen en de lucht kleurde van donkerblauw naar grijs om vervolgens zelfs groenige tinten aan te nemen. Deze kleur stond ons niet aan, maar gaan rijden in een redelijk boomrijk gebied was ook geen optie meer. Het was dus niet anders dan t opvangen van de bui in het open veld op onze locatie.
Onderstaande fotoserie laat zien hoe de arcus steeds dichterbij kwam, en dat in zeer rap tempo.
Niet heel snel daarna brak de hel los. Soms zeggen ooggetuigen wel eens dat iets van 0 naar noodweer gaat in enkele tellen. Dat was ook hier het geval. Al vanaf een afstandje zagen we de witte muur al op ons af komen. Soms een felle ontlading in de witte muur, meer helaas niet. Deze downburst kwam bijna dwars over onze locatie. Het was dus nodig om te schuilen in onze auto’s. Auto dwars op de wind en het raam aan de luwe zijde los: filmen maar! Niet vaak heb ik de auto zo door de wind voelen schudden, windstoten piekten naar onze mening tot maximaal 100-105km/h. Aangezien zichten in deze downburst zeer drastisch afnamen en zelfs zorgden voor complete stilstand van verkeer op de A1, zijn direct 2 Skywarnmeldingen gedaan: Zware windstoten >90km/h en Zware neerslag/wolkbreuk vanwege de zeer slechte zichten. Onderstaande beelden zijn snapshots uit een video van de downburst. De drie opeenvolgende beelden zijn binnen 20 seconden van elkaar genomen, wat een geweld! Hint, de stal stond pakweg 70 meter bij ons vandaan en een camera ziet meer dan het menselijk oog in dergelijke situaties!
Al met al een mooie, doch late start van het seizoen. Dat er nog maar vele chases mogen volgen en ook chaseverslagen van jullie kant! We gaan er weer tegenaan dit zomerhalfjaar!!!
Wilfred Janssen
Het was vandaag een spannende dag: Een leuke dynamische setting met enige honderden, lokaal duizend joules aan potentiële energie, veel snelheidsschering en veel vocht in de grenslaag moest er wel wat leuks gebeuren. Dit hebben we echter vaker meegemaakt, dus geheel nieuw was het niet. Wel nieuw was de eerste echte dag om nieuwe dingen te testen: de afgelopen maanden is enorm hard gewerkt aan nieuwe radarsystemen met GPS, buiherkenning, actuele parameters van KNMI-weerstations en vele andere mooie nieuwe features in weerdata anno 2015. Hoe zouden deze nieuwe systemen het gaan houden? Een uitgebreider verslag daarover zal ongetwijfeld nog via verschillende social media gaan volgen.
Enfin, komt er dan ook nog een verhaal over de chase: jazeker! Al vroeg in de ochtend na de lange en zeer tegengevallen nacht werd al naar de radar gestaard, het verliep allemaal maar moeizaam, niets ging volgens plan. Dat bracht echter wel voordelen met zich mee: minder bewolking van kadavers uit het verre zuiden, dus hogere temperaturen. Dit hebben we gemerkt, want de actuele temperatuur werd nauwlettend in de gaten gehouden. Eén van de nieuwe features in actuele data is de actuele convectietemperatuur, op het moment dat deze bijna genaderd zou worden zou voor ons de chase beginnen, en dat gebeurde uiteindelijk ook omstreeks 11:00 vanochtend!
Meteen alle spullen gepakt, chasemaat Mathijs opgehaald in Elst en de trip richting regio’s boven de grote rivieren werden opgezocht. Deventer en omstreken was het eerste target. Met zeer hoge treksnelheden van buien moest de locatie goed zijn, zo niet dan rij je achter de feiten aan en ben je gezien voor de rest van de dag. Nabij knooppunt Beekbergen werd echter besloten om wat verder door te rijden naar het pittoreske Vaassen, wie kent het niet? Hier trok een forse bui nét langs ons op, maar op wat onweer en een wat aantrekkende wind na, stelde het niet heel veel voor. Ons oog lag echter meteen op een flinke CB ten noordoosten van ons: die leek ons wel leuk voor de foto. Echter dacht de CB er anders over en verschool zich uiterst vakkundig achter het aambeeld van eerder genoemde bui. Tot dusver de chase in deze regio.
Plan 2: Alsnog naar de regio van Deventer om aldaar nieuwe cellen te onderscheppen. In de tussentijd waren er een aantal fraaie cellen ontstaan nabij Wageningen/Renkum en Hoenderlooooooo. Deze cellen leken mooi richting ons eerste targetgebied te trekken, dus Deventer Oost werd ingevoerd in het gebruikte navigatiesysteem, aka telefoon. Aldaar aangekomen werden eerst de gebroeders De Langen onderschept. Alhier ontstond uit het niets boven onze auto’s een douche, beter bekend als bui. Deze bui dwong ons om even plaats te nemen in onze auto’s om te voorkomen dat alles doorweekt zou raken. Droge kleren zijn wel zo fijn… Naast veel regen liet deze bui ook flink van zich horen door een aantal keer flink te ontladen. Echter ging onze aandacht uit naar de buien achter deze nieuwe cell.
Een fraaie cell kwam achter het grijs van de hevige neerslag tevoorschijn. Prachtige structuren werden zichtbaar en de bui bevatte veel kenmerken van een low topped en LP supercell. Of dit er ook echt één was, laat ik aan de bijna 17.000.000 deskundigen onder ons over… Een fraaie neerslagvrije basis onder de scheefgetrokken stijgstroom door de speedshear onder een mooie ijskap domineerde het uitzicht aan de horizon. Het leverde leuke ploaties op:
Kort daarna leek het ons verstandig om een wat fotogeniekere locatie te zoeken met een bepaald ideaalbeeld: een leuk weggetje met wat ‘bumkes’ dat richting de horizon wegloopt. Uiteraard wel richting de herkomstrichting van de buien. Een dergelijke plek werd door goede gebiedskennis van de gebroeders De Langen snel gevonden, ergens tussen Bathmen en Markelooooooo.
Het celletje dat er eerst leuk uitzag, zag er vanaf opzij ook leuk uit. Een fraai aambeeld met daaronder fraaie mammatus (let op, niet geschikt voor kijkers/lezers onder de 18…) werd kortdurend zichtbaar tussen de grote hoeveelheid bewolking door van alle vrije convectie in de regio. Onderstaande foto laat dit fraai zien:
Kort na deze bui, voor de back-bent-occlusie uit, volgde een nieuwe bui. Deze bui zat wel op het zojuist genoemde front, en zag er zeer spectaculair uit. Aan de horizon zagen we al vage contouren van een arcuskraag en meerdere beelden via de social media kondigden het stiekem ook al aan. Echter gingen onze ogen nog even uit naar bovenstaand fraaie aambeeld dat overigens ook de nodige ontladingen produceerde. Echter was het dan toch een keer tijd om de andere kant op te kijken. Een arcuskraag werd steeds beter zichtbaar en de eerste foto’s konden worden gemaakt. In een ogenschijnlijk rap tempo ontwikkelde zich een nieuwe bui vlak voor de arcus. Deze nieuwe kern, met overigens vrijwel direct flink wat onweer, trok ten noorden van ons langs en stelde ons in de gelegenheid om alsnog te kunnen genieten van achterliggende bui. Onderstaand beeldmateriaal laat de arcuskraag op afstand en nieuwe neerslagkern goed zien.
Een zeer donker gedeelte aan de horizon koerste onze kant op. In eerste instantie fototechnisch niet heel interessant, maar daarover waren we het al vrij snel oneens. Een dik aangezette kraag werd zichtbaar en zag er overigens fors woelig uit. Bij het steeds dichter naderen hoorden we op afstand de wind al bulderen en de lucht kleurde van donkerblauw naar grijs om vervolgens zelfs groenige tinten aan te nemen. Deze kleur stond ons niet aan, maar gaan rijden in een redelijk boomrijk gebied was ook geen optie meer. Het was dus niet anders dan t opvangen van de bui in het open veld op onze locatie.
Onderstaande fotoserie laat zien hoe de arcus steeds dichterbij kwam, en dat in zeer rap tempo.
Niet heel snel daarna brak de hel los. Soms zeggen ooggetuigen wel eens dat iets van 0 naar noodweer gaat in enkele tellen. Dat was ook hier het geval. Al vanaf een afstandje zagen we de witte muur al op ons af komen. Soms een felle ontlading in de witte muur, meer helaas niet. Deze downburst kwam bijna dwars over onze locatie. Het was dus nodig om te schuilen in onze auto’s. Auto dwars op de wind en het raam aan de luwe zijde los: filmen maar! Niet vaak heb ik de auto zo door de wind voelen schudden, windstoten piekten naar onze mening tot maximaal 100-105km/h. Aangezien zichten in deze downburst zeer drastisch afnamen en zelfs zorgden voor complete stilstand van verkeer op de A1, zijn direct 2 Skywarnmeldingen gedaan: Zware windstoten >90km/h en Zware neerslag/wolkbreuk vanwege de zeer slechte zichten. Onderstaande beelden zijn snapshots uit een video van de downburst. De drie opeenvolgende beelden zijn binnen 20 seconden van elkaar genomen, wat een geweld! Hint, de stal stond pakweg 70 meter bij ons vandaan en een camera ziet meer dan het menselijk oog in dergelijke situaties!
Al met al een mooie, doch late start van het seizoen. Dat er nog maar vele chases mogen volgen en ook chaseverslagen van jullie kant! We gaan er weer tegenaan dit zomerhalfjaar!!!
Wilfred Janssen
