Speciale satellietbeelden
IJs IJsselmeer & vaarroutes
We kunnen zien waar de vaargeulen door schepen vrijgehouden wordt van ijs. Ook zien we het ijs, soms naar de westzijde geblazen. Aan de westzijde is het daardoor meer opeengehoopt. Ook zien we het meer bruine sneeuwijs in de Friese meren, alsook de meren bij Giethoorn.
Sneeuwbuien vanaf Noordzee
In het noordwesten van Groningen zien we binnen korte afstand het sneeuwdek snel dikker worden. Dit komt doordat een groot deel van Groningen in de buienschaduw zat van Noordwest-Duitsland, terwijl in de aanvoerrichting van de Waddeneilanden alleen maar het Noordzeewater van de Duitse bocht zat (en de buien ontstaan juist boven open water). Verder is er ook wat ijs aanwezig op de Waddenzee.
Sneeuwduinen Groningen
In Groningen (en Zuid-Limburg) viel het minste sneeuw, in Groningen stond er bij dat beetje sneeuw wel een erg harde oostenwind. Hierdoor werd sneeuw op de velden weggeblazen, en stapelde het zich op in alle sloten en achter alle huizen. In het open Groningse landschap zie je daardoor mooi de ophopingen van sneeuw achter alle boerderijen.
Animatie wereld 2019
Bezoek de volgende site voor meer animaties van Sentinel (satelliet): https://www.flickr.com/photos/sentinelhub/albums | Gewijzigd: 17 februari 2021, 20:29 uur, door Thijs.
Speciaal voor @samgerrits :
— Dr Marco Langbroek 💉 #Vaccinate (@Marco_Langbroek) February 20, 2021
Sentinel 2B opname van de actieve vulkaan #Etna op de ochtend van 18 februari 2021, in nabij infrarood (SWIR - RGB van kanalen 12-8-4 met cyaan weggedraaid om de sneeuw wit te maken).
De langste lavastroom is zo'n 4 km lang. pic.twitter.com/ppQwTwpk65
De aspluim/wolk van de Etna boven de Middelandse Zee. De in omvang kleine aswolk laat mooi zien hoe kort de uitbarsting zijn.
Mist en lage bewolking, 28 februari 2021
Op het satellietbeeld waren enkele interessante fenomenen te zien.
- Grotere schepen laten een spoor achter in de lage bewolking. Dit spoor ontstaat op dezelfde manier als contrails bij vliegtuigen en zijn dus zichtbaar als een lijn met dikkere bewolking. Deze sporen ontstaan alleen in situaties met mist/lage bewolking zoals gisteren.
- De mist/lage bewolking blijft plakken boven het nog koude Markermeer maar lost boven land snel op. Hierdoor is de vorm van het meer goed te zien.
- De Veluwe steekt, samen met andere hogere gebieden, duidelijk boven de mist/lage bewolking uit.
Impressive storm moving through Ireland and British Isles as we speak. This is how things look from space.
— Scott Duncan (@ScottDuncanWX) May 3, 2021
Have we just jumped straight to autumn and missed out summer completely? pic.twitter.com/pQPdxpw76x
A beautiful, riveting view of storms forming on the Inagua Islands. pic.twitter.com/LQlppNvUel
— Dakota Smith (@weatherdak) September 17, 2021
We zien:
1. Zeewindconvergentie, de zeewind komt vanaf alle richtingen het eiland op, hierdoor wordt midden in het eiland (waar de zeewinden elkaar tegenkomen) een onweersbui getriggerd.
2. Ouflow, direct nadat de onweersbui onstaat stroomt er al koude lucht uit de bui, welke als een cirkel zich verspreid.
3. De directe dood van de onweersbui, doordat de koude lucht de aanvoer van "verse" warme&vochtige lucht afsnijd.
4. De restanten van de onweersbui zien we als wat cirrus welke wegtrekt.
Een deken van stratocumulus
And a funky swirl for spice. pic.twitter.com/KQDX5cz09c
— Dakota Smith (@weatherdak) September 15, 2021
Een beetje zoals eb en vloed trekt stratocumulus dagelijks de kust van Californië binnen (opnieuw dankzij een zeewindeffect).
Gravity waves on the Colorado Plains.
— CIRA (@CIRA_CSU) September 21, 2021
Seen yesterday by GOES-East: https://t.co/z4J8w5OHEj. pic.twitter.com/zKOKpv6ct4
Just the ⚡️ ⚡️ ⚡️ pic.twitter.com/IVp2LFe4RX
— Dakota Smith (@weatherdak) September 22, 2021
Discobal aarde
Satellieten kunnen straling meten in een wijde variatie aan energieniveau's. Wij kennen infrarode straling, de visuele straling (zichtbaar licht),Dit noemen we allemaal satellietkanalen of satellietbanden, deze kanalen kunnen we vervolgens weer versterken door bepaalde kleuren toe te kennen. Ook kunnen we verschillende kanalen mixen met RGB kleuren (Rood, Groen, Blauw). Dit noemen we dan een composiet. Dit kan je ook allemaal zelf samenstellen en ontdekken op https://apps.sentinel-hub.com/sentinel-playground/
Waarom zou je zoiets maken?
De verschillende composieten zorgen ervoor dat je extra goed contrast (of contrasterende kleuren) krijgt om iets weer te geven. Een kleine greep waarbij ze composietbeelden gebruiken zijn: sneeuw, mist, sluierbewolking (cirrus), saharazand/aswolken, bossen, bebouwde gebieden, toestand van akkers.
Hieronder zie je een animatie van allemaal verschillende satellite channels en composites.
A gentle reminder that the Earth is a disco ball.
— Dakota Smith (@weatherdak) September 24, 2021
Party on. pic.twitter.com/pEeW5ObFVe
Je zult vaker de Engelse termen tegenkomen (satellite channels, bands, satellite composite, visual range). | Gewijzigd: 5 oktober 2021, 21:47 uur, door Thijs.
De magie van verdwijnende mist
Het is een onstabiel evenwicht, een deken van mist. Het ontstaat redelijk makkelijk als de temperatuur fors zakt door de uitstraling van langgolvige straling naar het "heelal". De grond verliest dan energie, en koelt af. De koude grond koelt de lucht erboven af, waardoor waterdamp condenseert naar mistdruppeltjes. Mistdruppels zijn hetzelfde als wolkendruppels.Nu naar het openbreken ervan, om mist te laten verdwijnen moet de temperatuur stijgen, zodat het evenwicht verschuift naar het verdampen van mistdruppels, en de mist oplost. Het probleem is dat mist de zonneschijn tegenhoudt. De zonneschijn moet de grond verwarmen, en via de grond warmt dan de lucht erboven ook op. De mist kan niet oplossen doordat de zon er van bovenaf op schijnt. Is de zon te zwak (vaak rond 21 december), dan kan de zon de grond niet bereiken, en houdt de mist zichzelf in stand.
Geeft de mist ook maar één gaatje (bijvoorbeeld door een zuchtje wind), dan piept een waterig zonnetje er doorheen, en verwarmt zo dan de grond, welke de lucht erboven verwarmt. Hierdoor lost er wat meer mist op, waardoor meer zon de grond bereikt, en dit proces zichzelf razendsnel versterkt. Zo kan de mist zeer plotseling oplossen (dit is een positieve terugkoppeling).
Dit zag ik de afgelopen week meerdere keren prachtig gebeuren. Op satellietbeelden is dit ook erg fraai:
New England valley go swoosh. pic.twitter.com/yF8qX8zXwA
— Dakota Smith (@weatherdak) October 7, 2021
Het eiland van de huidige vulkaanuitbarsting zien we vaak terug in dit topic. Het is één van de beste plekken ter wereld om Von Kármán wervelingen te zien. Het meest noordelijke eiland op deze afbeelding is La Palma:
Er komt een dag dat deze uitbarsting voorbij is. @defis_eu maakte deze geweldige bewerking van sat. beeld van de #Canarias van afgelopen april, ter ere van het Fiesta Nacional de España vandaag. Feestje van Von Kármán wervels❣️#CumbreVieja🌋 #LaPalmaeruption #LaPalma pic.twitter.com/HUYth8rsNO
— Sam (@samgerrits) October 12, 2021
Prachtige wolkenpatronen op de oceaan
De oceaan levert een grote hoeveelheid vocht aan een dunne luchtlaag erboven. In deze luchtlaag vormen zich wolken, stratocumulus wolken. Deze wolken bedekken een groot deel van alle oceanen op de wereld, en zijn essentieel voor het klimaat. Zonder deze wolkenlaag zouden de oceanen veel meer zonlicht ontvangen en aanzienlijk warmer zijn. Deze laag zorgt er namelijk voor dat een groot deel van de straling door de wolken terugkaatst de ruimte in.Ik denk dat je ook mooie circulatie ziet, op sommige punten stijgt er meer lucht op (meest witte wolken), terwijl op de zwarte plekken de lucht meer daalt, zodat de wolken en dunner zijn. Wie goed kijkt ziet ook kleine draaiingen in het wolkendek, waar twee circulatiecellen elkaar raken.
| Gewijzigd: 28 oktober 2021, 22:15 uur, door Thijs.More mesmerizing stratocumulus. pic.twitter.com/zxapN3Q5yu
— Dakota Smith (@weatherdak) October 22, 2021
Fall streak hole
Een fall streak hole of pilotengat ontstaat wanneer er een vliegtuig door een dunne laag bewolking heen vliegt. De bewolking moet daarvoor bestaan uit onderkoelde wolkendruppels (onderkoeld = water onder nul, maar niet bevroren). Om te bevriezen bij 0°C heb je zwevende deeltjes nodig om je eerste ijskristal aan vast te hechten. In slootwater barst het van de deeltjes om het bevriesproces te starten, daardoor bevriest een sloot netjes bij 0°C. Een wolkendruppel hoog in de lucht heeft veel minder deeltjes om het bevriesproces te starten. Hierdoor bevriest een wolkendruppel soms pas bij -10 of -20°C.
Op het moment dat er een vliegtuig door een dunne wolkenlaag heen vliegt, is dit vliegtuig een geschikt materiaal om het bevriesproces te starten. Vanaf dan ontstaat er een kettingreactie want de ijskristallen die rond het vliegtuig ontstaan functioneren ook weer als geschikt materiaal om op te bevriezen voor de onderkoelde waterdruppels rond hen. De rand waar het plotseling overgaat van onderkoelde waterdruppels naar ijskristallen is duidelijk te zien als een fall streak hole.
Our sunrise fog has us glued to the sunrise visible satellite loop this morning, but the fog wasn't the only thing to see.
— NWS Bay Area (@NWSBayArea) November 3, 2021
Check out this long line of fall streak holes in the cloud cover over southern Oregon & @NWSMedford this morning! pic.twitter.com/C533lVjOft
Though the journey is different for them all, they all get there.
— Dakota Smith (@weatherdak) November 1, 2021
Whether it's swirling, convecting, their destiny is uniquely wonderful. pic.twitter.com/N3AZ6MqDJG
Von Kármán wervelingen
Theodore von Kármán (1881-1963) was een Amerikaans-Hongaarse wetenschapper in de aerodynamica en ruimtevaart. Hij ontdekte dat, als een luchtlaag tijdelijk gescheiden werd door een object (in onderstaand geval een eiland), de luchtlaag bij hereniging onstabiel is en gaat golven. Dit geldt voor de stroming rond cylinders, maar dus ook voor de stroming rond eilanden. Deze golven zijn tegenwoordig met satellieten heel goed te zien.In onderstaande animatie volgen we zo'n werveling, zo lijkt het net alsof het eiland weg zwemt.
There are few things in our atmosphere as elegant as von Karman vortices.
— Dakota Smith (@weatherdak) November 5, 2021
Some beauties yesterday on Guadalupe Island. pic.twitter.com/OfW7jxW2IC
Von Kármán, altijd mooi
De vaste klant in dit topic, maar ik kan er geen genoeg van krijgen:This morning, #GOESEast had a lovely view of von Kármán vortices streaming off the Cape Verde islands near western Africa. These swirling cloud eddies are formed when wind is diverted around islands, producing clouds in an alternating direction of rotation. pic.twitter.com/a3kFksGsdX
— NOAA Satellites (@NOAASatellites) December 3, 2021
De levende atmosfeer: draaiend wolkendek
Voor de kust van Chili lag een pak stratocumulus. Dit zijn van onderen vrij saaie en eentonige wolken. Kijken we vanaf de satelliet, zien we de mooiste patronen boven de oceaan. In het klimaat zijn stratocumuluswolken ook enorm belangrijk, ze hullen de oceaan in een deken van witte wolken die aanzienlijk wat zonnestraling terugkaatsen.
In dit geval vermoed ik dat de werveling in het wolkendek is ontstaan doordat de lucht in de onderste kilometer vanuit verschillende richtingen komt, op de grens van de windrichtingen kan makkelijk ondiepe draaiing ontstaan.
We zien ook mooi dat Chili op het zuidelijk halfrond ligt, de werveling bij dit miniscule lagedruksysteem is met de klok mee. Op het noordelijk halfrond is dit tegen de klok in.
Six million or so swirls I've seen, they are all just slightly different but always dazzling.
— Dakota Smith (@weatherdak) November 30, 2021
This beauty from yesterday, just off the coast of Chile. pic.twitter.com/1wwBjC61K8
Mount Fuji steekt boven wolkendek uit
Ik moest even goed kijken, hoe kan het vliegtuig stilhangen? Volgens mij is dit filmpje een heel klein fragment van 1 sec. dat 3x herhaalt wordt. Het blijft desondanks wel een mooie animatie.
Mount Fuji pic.twitter.com/wyYLfODOzX
— Amazing Nature (@AmazingNature00) November 30, 2021
Golvende wolken
Wanneer de wind een gebergte tegenkomt, moet het stijgen. Dit is te vergelijken met een bal die op het water drijft (evenwichtspositie). Het gebergte forceert de lucht omhoog, dit kan je vergelijken met het onder water drukken van de bal. Zodra het gebergte voorbij is schiet de lucht terug naar beneden, voorbij de evenwichtspositie (de bal schiet uit het water omhoog zodra je hem loslaat). De lucht blijft dan rond de evenwichtspositie schommelen. Dit zie je dan heel mooi als golven op de satellietbeelden:
Wow, what a great day for mountain wave #clouds on that cold, shallow northwest flow over the Appalachians and Allegany Plateau!! #weather pic.twitter.com/aE6BOaUT70
— Tom Niziol (@TomNiziol) November 27, 2021
Gravity waves (not to be confused with gravitational waves) affect clouds in very spectacular ways, as visible in this fast motion time lapse [read more: https://t.co/mLnA1h4s8k] [source of the gif, Daryl Herzmann: https://t.co/uDyiyOqql3] pic.twitter.com/IPbYoECCYS
— Massimo (@Rainmaker1973) November 25, 2021
De klassieke benauwde zomerdag
Warme dagen volgen vaak een vast patroon. 's Ochtends is het helder, maar zodra de grond opwarmt begint de lucht te stijgen en vormen er stapelwolken. Tegen het einde van de middag is de grond zover opgewarmt dat de lucht zo hard stijgt dat het in het buienstadium terecht komt. Dan kan de lucht verder stijgen tot cumulonimbus wolken. Deze wolken onderdrukken de kleine stapelwolken in hun omgeving en zo zijn er grote buien i.p.v. vele stapelwolkjes. Dit patroon zien we in de Benelux soms enkele dagen, maar in de tropen gaat het bijna iedere dag zo. Weerman zijn is daar een heel ander beroep.
Twelve hours of daylight, a constant at the equator.
— Dakota Smith (@weatherdak) November 25, 2021
Also a constant in the Amazon - a pulse of showers and storms. pic.twitter.com/wgsHC6t7VW
Actinoforme wolken
Een verschijnsel waar ik nog niet eerder van gehoord had zijn Actinoforme wolken. Dit zijn patronen die op de oceaan voorkomen door de interactie tussen neerslagvorming en zonnestralen. Deze vormen vallen alleen op op satellietbeelden, vanaf een schip zou je dit nog steeds stratocumulus noemen. Actinoforme wolken zijn één van de nieuwe ontdekkingen dankzij de satellietbeelden.
Nineteen on my list of "super freaking cool atmospheric things"...
— Dakota Smith (@weatherdak) November 17, 2021
The swirling beautiful monster that is the actinoform cloud. pic.twitter.com/skQ5LscQo5
| Gewijzigd: 5 december 2021, 14:58 uur, door Thijs.Five fabulous atmospheric phenomena.
— Dakota Smith (@weatherdak) December 1, 2021
My favorite oddities observed from geostationary weather satellites. pic.twitter.com/CuMscYYDlk
Stratus is zelden heel mooi van beneden, maar van boven (satelliet) is stratus juist erg fraai, zeker met wat hoogteverschillen erbij.
Stunning from space. You can see the Highlands of Scotland 🏴 emerging from a sea of low cloud, mist & fog... pic.twitter.com/dZMhi55BtW
— Scott Duncan (@ScottDuncanWX) December 20, 2021
Snelle ijsvorming door laag dauwpunt in ondiepe Waddenzee
Doordat de Waddenzee ondiep is, en 2x per dag droogvalt, is dit een plek waar vaak al snel ijsschotsen ontstaan. Vaak stapelen deze zich op, voornamelijk op de droogvallende waddenplaten. Je ziet op onderstaand satellietbeeld (via Sentinel) dan ook de vormen van de waddenplaten terug.
De dauwpunten waren erg laag (-10°C), waardoor verdamping snel ging. Dit komt doordat een snelle verdamping het wateroppervlak extra snel afkoelt (verdamping kost energie, voorbeeld: daarom voelt het koud aan als je nat uit de douche stapt).
Vlieland, Terschelling en Ameland. gemaakt op 2de kerstdag 2021.
https://apps.sentinel-hub.com/sentinel-playground/
Wolken komen voor in laagjes
Op een satellietfoto is het voor de leek vaak lastig om cirrus en lage bewolking te onderscheiden. Ze zijn namelijk beiden wit. In deze animatie zie je echter mooi de verschillen. Je ziet ook dat ze op een andere hoogte voorkomen (cirrus/sluierbewolking ligt hoog, stratusbewolking en mist liggen laag). Als op verschillende hoogtes de wind uit andere richtingen komt, zien we deze lagen bewolking ook mooi verschillende richtingen opdrijven.
| Gewijzigd: 28 december 2021, 23:35 uur, door Thijs.#Cirrus over #stratus #txwx pic.twitter.com/6VQKfFWEhu
— Stu Ostro (@StuOstro) December 9, 2021
Outflow boundary (rand van downbursts) op de Australische outback
In Nederland kennen we outflow boundaries ook. Dit is een wind die vanuit een stevige bui zich in alle richtingen kan verplaatsen. Zo'n outflow boundary kan op tientallen kilometers afstand nog een nieuwe onweersbui triggeren. De outflow boundary is eigenlijk de meest voorkomende trigger van onweersbuien. Zodra er bij een onweerskans met veel moeite eenmaal één onweersbui is ontstaan, kan de outflow van deze bui voor een kettingreactie zorgen. De boundaries kunnen dan bijvoorbeeld nog een hele middag/avond tegen elkaar blijven botsen, dan ben je vertrokken voor grootschalige single/multicell buien.
Stunning imagery of thunderstorms producing rippling atmospheric gravity waves over Western Australia last night 🇦🇺 pic.twitter.com/1umW2pKhfs
— Zoom Earth (@zoom_earth) December 31, 2021
Schaduw over Nederland door laagstaande zon
Rond de kortste dag staat de zon zo laag, dat je lange tijd blauwe lucht boven je hoofd kan hebben, maar een wolk in de verte telkens de zon blokkeert.
🛰️ Fraaie satellietfoto van Nederland vanmiddag! De laagstaande zon werpt flinke schaduw op Zeeland, Z-Holland en Brabant, door frontale (hoge) bewolking boven België. Urenlang is het helder boven je hoofd, maar het resultaat is toch 0 zonuren!
— Wouter van Bernebeek (@StormchaserNL) January 3, 2022
Bron foto's: NASA pic.twitter.com/Mfkbbk2sCA
Lake effect in de VS
I missed looking at the clouds.
— Dakota Smith (@weatherdak) January 25, 2022
Lake Superior showing off its beauty. As always. pic.twitter.com/GExO6zUT8m
Zodra de zon het land opwarmt, begint lucht te stijgen. Uiteindelijk bereikt de stijgende lucht een hoogte waarop het condenseert tot stapelwolkjes. Op de koudere meren & zee is er geen stijgende lucht, en dus ontstaan daar geen stapelwolken.
Atmosfeer in golven
Als de lucht die over de oceaan heen stroomt ineens een klein eiland tegenkomt, moet de hele luchtkolom stijgen. Na de passage van het eiland blijft de lucht nog rond een evenwicht schommelen, met als gevolg een golfpatroon. Om beurten stijgt (condensatie) en daalt (verdamping) de lucht, en daarbij ontstaan wolken die vervolgens weer oplossen.
Fabulous Kelvin wakes on Guadalupe Island. pic.twitter.com/MJbQIBoU45
— Dakota Smith (@weatherdak) February 23, 2022
Het zuidelijk halfrond
Op het zuidelijk halfrond bewegen lagedrukgebieden en hogedrukgebieden de andere kant op. In plaats van tegen de klok in, beweegt een lagedrukgebied op het zuidelijk halfrond met de wijzers van de klok mee.
This is a low pressure system in the South Pacific.
— Dakota Smith (@weatherdak) February 24, 2022
Broader view of this mammoth. pic.twitter.com/FvZGX9qSR1
Nieuwe satellieten worden de ruimte in geschoten
In hoog tempo krijgen we telkens weer nieuwe technologie erbij. 5 - 10 jaar geleden waren de satellietbeelden nog véél minder gedetailleerd, tegenwoordig kan je er prachtige animaties van maken, waar dit topic mee vol staat. Dit topic was 10 jaar geleden nog niet mogelijk geweest.
👀 One GOES sees another. How COOL is this?? The rapid imaging capability of the new GOES-R series satellites makes this possible. https://t.co/L3VOCP6cRc
— Alex Lamers (@AlexJLamers) March 1, 2022
Have you ever seen a rocket launch -- from space? If you search for a dot in this video, you'll find out it's a rocket, the Russian Progress MS-10 bringing supplies to the International Space Station in November 2018 [read more: https://t.co/4aWECAqTlL] pic.twitter.com/YQAXoNTyrA
— Massimo (@Rainmaker1973) March 21, 2022
As en zandstormen
Dat goed landbeheer nodig is, laat onderstaande animatie wel zien. Door de harde wind wakkeren bosbranden aan en ontstaan stofstormen boven Texas.
Smoke and dust fills the Texas sky. pic.twitter.com/APAgm8IwGf
— Dakota Smith (@weatherdak) March 21, 2022
Kettingreactie aan zware buien
Op een front in Amerika was de lucht geladen met onstabiliteit (CAPE), en er was alleen nog die vonk nodig die de potentie verzilverde in de vorm van zware buien. Dit gebeurde op één punt op het front, en vanaf daar ontstond een kettingreactie waarbij over het hele front zware buien ontstonden.
The atmosphere is truly amazing…
— Nahel.B (@WxNB_) April 13, 2022
This is legit one of the coolest things I've ever seen. Dryline unzipping over Nebraska and Kansas yesterday.
Credit: @CIRA_CSU
h/t @weatherdak pic.twitter.com/UmYXUyraTX
Vulkaanuitbarsting laat as achter
Van boven zie je ook mooi hoe een vulkaanuitbarsting een laagje as op sneeuw achter laat. Als je een gat boort in gletsjers (bijvoorbeeld op IJsland) vindt je ook historische uitbarstingen terug als laagjes as, zo kun je bepalen wanneer de vulkanen daar uit zijn gebarsten.
Okay this is really cool.
— Dakota Smith (@weatherdak) April 22, 2022
The Karymsky volcano erupting, blanketing a snowy landscape in ash. pic.twitter.com/QPWu09mZnf
Als aanvulling op de mooie satellietfoto eerder vandaag: Check dit beeld van de #afsluitdijk! Kun je ook in nog hogere resolutie bewonderen, volg linkje hieronder. @CopernicusEU #Sentinel2 @StormchaserNL https://t.co/fcVBfj2E28
— Reinier van den Berg (@weermanreinier) February 23, 2022
Een bergtop zorgt voor een rimpeling in de atmosfeer
The volcanic peak of Tristan da Cunha 🇹🇦 leaves a wake in the passing clouds. pic.twitter.com/cBbyBQ63Kd
— Ricky Arnold (@astro_ricky) March 4, 2022
Een zandstorm in Amerika gezien vanuit de ruimte
A dust storm charges south as wildfires rage in New Mexico.
— Dakota Smith (@weatherdak) April 30, 2022
Got that apocalyptic look to it. pic.twitter.com/BfdXZpGnu2
Onze satellietbeelden worden scherper en sneller
Je ziet hoe het plaatje in het midden duidelijk scherper is geworden t.o.v. GOES-16 en GOES-17. GOES is de naam van een "familie" satellieten, waarbij er steeds een nieuwe versie gelanceerd wordt. Deze satellieten bestrijken het gebied van Noord- tot Zuid-Amerika en van de Atlantische tot de Pacifische oceaan. Het proces voor de lancering van GOES-16 werd gestart in 1999, in 2012 werd de bouw gestart en in 2016 werd GOES-16 de ruimte in gebracht. De satelliet is sinds 2017 operationeel, en naar verwachting blijft de satelliet i.i.g. nog tot 2027 operationeel.
GOES-17 is gelanceerd in 2018, daar werd echter een probleem met de koeling gevonden, hierdoor is GOES-17 dit jaar vervangen door GOES-18 (deze satelliet heeft o.a. bliksemdetectie door bliksemflitsen vanuit de ruimte te detecteren). GOES-18 werd dit jaar gelanceerd, en de satellietbeelden van de lancering kan je hier een paar berichten omhoog vinden.
I think this is a first...
— Dakota Smith (@weatherdak) May 11, 2022
Three simultaneous hi-res perspectives of a rapidly growing wildfire.
Amazing to think about the technology it took to get to this point. pic.twitter.com/ScLR3bs8Va
Een ijskap die zich in alle richtingen uitspreidt
Kaboom!
— Dakota Smith (@weatherdak) June 14, 2022
Severe storm absolutely erupting tonight near Chicago. pic.twitter.com/udJIOSaM08
