Mooie Spaanse wolken en weersverschijnselen
Algemeen weernieuws
Mooie Spaanse wolken en weersverschijnselen
mooie Spaanse wolken en weersverschijnselen
Vanaf de zaterdag voor Pasen tot en met maandagochtend 31 maart vertoefde uw auteur bij familie in het Spaanse Alcoy. Tijdens zijn verblijf van ruim een week werden er enkele interessante natuur- en weersverschijnselen waargenomen, waaronder één zeer zeldzame. We zullen deze in het kort de revue laten passeren.
Altocumulus lenticularis
Deze lensvormige wolk wordt in Nederland maar weinig gezien, maar in bergachtige gebieden wordt deze wolk veel vaker waargenomen. Hier wordt de lucht die over deze bergen stroomt, namelijk min of meer gedwongen in golving gebracht. Bij een kritische hoeveelheid vocht in de atmosfeer weet de lucht alleen in de top van zo’n golf voldoende af te koelen en daarbij juist te condenseren, waardoor deze wolkensoort kan ontstaan (zie de afbeelding hiernaast). In de meest fraaie voorbeelden blijft een dergelijke wolk urenlang min of meer op dezelfde plaats hangen (de top van de golvende lucht blijft in dat geval ook op dezelfde plek hangen, wat logisch is als de stroming constant blijft qua richting en kracht, tussen de statische bergkammen) en toont soms meerdere ‘pannenkoeken’ boven elkaar! Zo fraai konden wij dit niet zien, maar we waren nog geen twee uur op Spaanse bodem, toen we langs de bergtoppen een aantal van deze lenswolkjes zagen ontstaan. Het fraaiste exemplaar werd al rijdend vanuit het open autoraam vastgelegd (foto 1).
Schematische voorstelling van hoe Altocumulus lenticulariswolken ontstaan in bergachtig gebied. De tekst hierboven geeft een nadere uitleg.
Foto 1. De Altocumulus lenticulariswolk die wij rijdend vanuit het open autoraam konden vastleggen.
Korrelsneeuwbuien
Het volgende boeiende weersverschijnsel zagen we een dag later, op eerste paasdag. De koude lucht, die de Pasen in veel landen en ook in Nederland min of meer wit maakte, drong zaterdagavond ook tot Alcoy door, met een beetje (1 mm) regen. De ochtend daarna was het zonnig, maar met het oplopen van de temperatuur begonnen de stapelwolken te groeien en vanaf halverwege de middag begonnen er korrelsneeuwbuien te vallen. Opvallend was de grootte van de korrels, soms meer dan anderhalve centimeter, die op de straten dan ook niet opstuiterde, maar meteen plat bleven liggen en soms een beetje uiteen vielen (zie de foto op de voorpagina voor een, helaas niet geheel scherpe close-up). Zeer kortstondig kon Alcoy dan ook een ‘witte Pasen’ beleven, dit tot genoegen van de Spaanse kinderen, hoewel ook meerdere volwassenen hun camera grepen om dit tafereel vast te leggen. De hier getoonde foto is een screenshot van een filmpje dat de auteur heeft geschoten (foto 2). Na afloop werden de verijsde, wegtrekkende buienwolken eveneens vastgelegd (foto 3). De temperatuur was inmiddels naar 5 graden gedaald, na een maximum van laat in de ochtend van ruim 12 graden. Uiteindelijk leverden deze buien 1.5 mm neerslag op, en daarmee was het de ‘natste’ dag van de hele maand, want maart leverde in totaal slechts 4.1 mm op.
Foto 2. Dankzij deze korrelsneeuwbui werd het ook in Alcoy tijdens Passen zeer kortstondig wittig. De foto is een screenshot van een filmpje.
Foto 3. Deze foto is ongeveer een half uur na de vorige geschoten. De grotendeels verijsde buienwolk trekt langzaam weg.
Hoefijzerwolk
Een zeldzame wolk zagen we op tweede paasdag, vanuit een wijde kloof in de omgeving, met een waterval. Het was nog steeds koud, maar wel helder met een staalblauwe lucht en slechts een paar kleine cumuluswolken. In de kloof was de windkracht zeer opvallend. Minutenlang was het rustig, en vervolgens hoorde je over de helling een paar forse windstoten aankomen, die stuk voor stuk soms wel een volle minuut aanhielden, waarna de bries zo’n vier tot acht minuten lang opnieuw geheel instortte. Kort na een dergelijke lange windstoot kwam plots deze hoefijzerwolk over de bergen aanzeilen. Een paar minuten na het nemen van foto 4 was deze opgelost.
Een hoefijzerwolk ontstaat soms in vrij droge lucht waarin gevormde stapelwolkjes ook weer vrij snel oplossen en waarbij de wind erg vlagerig is in richting en/of kracht. Als alles op zijn plaats valt, dan kan de wervel die het stapelwolkje doet vormen, zichtbaar worden gemaakt. De wolk die het resultaat daarvan is, lost dan op, maar het laatst die delen die de positie van de wervel verraden. Kortstondig wordt de wervel dan zichtbaar in de vorm van een wolkje in de vorm van een hoefijzer.
Foto 4. Close-up van de fraaie hoefijzerwolk, die een paar minuten zichtbaar was.
Kleine kring
De dagen daarna bleef het weerbeeld min of meer hetzelfde. Vrij veel zonneschijn in de ochtend, vooral ’s middags ook wat vriendelijke stapelwolken die wat begonnen uit te spreiden en ook wat velden met hogere bewolking. Echt warm was het daarbij niet, maar voor Nederlandse begrippen zeer aangenaam lenteweer met maximumtemperaturen tussen 15 en 20 graden. Op zaterdag 29 maart was de hoge bewolking algemeen, maar dun, de zon scheen er vrij gemakkelijk doorheen. In deze dunne sluierwolken was urenlang een halo zichtbaar, die in Nederland ook veelvuldig wordt gezien, de zogenaamde ‘kleine kring.’ Deze regenboogachtige cirkel op 22 graden van de zon wordt gevormd door het breken van het zonlicht in de ijskristalletjes van de ijle sluierwolken. Afhankelijk van de vorm en de oriëntatie van deze kristalletjes, kunnen er veel meer haloverschijnselen ontstaan, zoals bij- en bovenraakbogen, alsmede bijzonnen. Wij moesten het doen met de ‘gewone’ kleine kring, die overigens wel lange tijd helder was en bleef (foto 5).
Foto 5. Een fraai beeld van de zogenaamde 'kleine kring', een halo die ook in Nederland veelvuldig kan worden gezien.
Aardschaduw
Het laatste opvallende natuurverschijnsel dat we hier willen vermelden, zagen we maandagochtend vroeg op 31 maart, toen we op weg waren van Alcoy naar het vliegveld van Alicante, om daar de terugreis aan te vangen. Deze, ongeveer een uur durende autotocht werd rond zonsopkomst verreden, onder vrijwel heldere omstandigheden. Een deel van de route voerde ons vrijwel pal westwaarts en wellicht vanwege wat stof hogerop in de atmosfeer was de aardschaduw zeer fraai te zien (foto 6). De donkerblauwe band langs de gehele westelijke horizon werd aan de bovenkant begrensd door een smallere purperen gloed, waarna nog hoger in de lucht een helderder blauw volgde (ochtendrood of iets dergelijks, werd niet gezien). In een tiental minuten zagen we deze donkere band langzaam maar zeker wegzakken en een kort moment nadat deze onder de westelijke horizon was weggezonken, kwam vanaf de andere kant een zeer heldere zon op. Uiteraard is de Aardschaduw in principe iedere dag voor zonsopkomst of na zonondergang (dan in het oosten) zichtbaar, mits het maar helder is, maar ditmaal was hij wel erg duidelijk zichtbaar, vonden wij. Het vormde een mooi besluit van een geslaagd Spaans bezoek!
Foto 6. Op de ochtend van vertrek zagen we in het westen prachtig de Aardschaduw, de donkere band, die door een purpere strook van het al door de zon beschenen lichtere hemelblauw daarboven werd gescheiden.
Bron: Meteo Consult
Vanaf de zaterdag voor Pasen tot en met maandagochtend 31 maart vertoefde uw auteur bij familie in het Spaanse Alcoy. Tijdens zijn verblijf van ruim een week werden er enkele interessante natuur- en weersverschijnselen waargenomen, waaronder één zeer zeldzame. We zullen deze in het kort de revue laten passeren.
Altocumulus lenticularis
Deze lensvormige wolk wordt in Nederland maar weinig gezien, maar in bergachtige gebieden wordt deze wolk veel vaker waargenomen. Hier wordt de lucht die over deze bergen stroomt, namelijk min of meer gedwongen in golving gebracht. Bij een kritische hoeveelheid vocht in de atmosfeer weet de lucht alleen in de top van zo’n golf voldoende af te koelen en daarbij juist te condenseren, waardoor deze wolkensoort kan ontstaan (zie de afbeelding hiernaast). In de meest fraaie voorbeelden blijft een dergelijke wolk urenlang min of meer op dezelfde plaats hangen (de top van de golvende lucht blijft in dat geval ook op dezelfde plek hangen, wat logisch is als de stroming constant blijft qua richting en kracht, tussen de statische bergkammen) en toont soms meerdere ‘pannenkoeken’ boven elkaar! Zo fraai konden wij dit niet zien, maar we waren nog geen twee uur op Spaanse bodem, toen we langs de bergtoppen een aantal van deze lenswolkjes zagen ontstaan. Het fraaiste exemplaar werd al rijdend vanuit het open autoraam vastgelegd (foto 1).
Schematische voorstelling van hoe Altocumulus lenticulariswolken ontstaan in bergachtig gebied. De tekst hierboven geeft een nadere uitleg.
Foto 1. De Altocumulus lenticulariswolk die wij rijdend vanuit het open autoraam konden vastleggen.
Korrelsneeuwbuien
Het volgende boeiende weersverschijnsel zagen we een dag later, op eerste paasdag. De koude lucht, die de Pasen in veel landen en ook in Nederland min of meer wit maakte, drong zaterdagavond ook tot Alcoy door, met een beetje (1 mm) regen. De ochtend daarna was het zonnig, maar met het oplopen van de temperatuur begonnen de stapelwolken te groeien en vanaf halverwege de middag begonnen er korrelsneeuwbuien te vallen. Opvallend was de grootte van de korrels, soms meer dan anderhalve centimeter, die op de straten dan ook niet opstuiterde, maar meteen plat bleven liggen en soms een beetje uiteen vielen (zie de foto op de voorpagina voor een, helaas niet geheel scherpe close-up). Zeer kortstondig kon Alcoy dan ook een ‘witte Pasen’ beleven, dit tot genoegen van de Spaanse kinderen, hoewel ook meerdere volwassenen hun camera grepen om dit tafereel vast te leggen. De hier getoonde foto is een screenshot van een filmpje dat de auteur heeft geschoten (foto 2). Na afloop werden de verijsde, wegtrekkende buienwolken eveneens vastgelegd (foto 3). De temperatuur was inmiddels naar 5 graden gedaald, na een maximum van laat in de ochtend van ruim 12 graden. Uiteindelijk leverden deze buien 1.5 mm neerslag op, en daarmee was het de ‘natste’ dag van de hele maand, want maart leverde in totaal slechts 4.1 mm op.
Foto 2. Dankzij deze korrelsneeuwbui werd het ook in Alcoy tijdens Passen zeer kortstondig wittig. De foto is een screenshot van een filmpje.
Foto 3. Deze foto is ongeveer een half uur na de vorige geschoten. De grotendeels verijsde buienwolk trekt langzaam weg.
Hoefijzerwolk
Een zeldzame wolk zagen we op tweede paasdag, vanuit een wijde kloof in de omgeving, met een waterval. Het was nog steeds koud, maar wel helder met een staalblauwe lucht en slechts een paar kleine cumuluswolken. In de kloof was de windkracht zeer opvallend. Minutenlang was het rustig, en vervolgens hoorde je over de helling een paar forse windstoten aankomen, die stuk voor stuk soms wel een volle minuut aanhielden, waarna de bries zo’n vier tot acht minuten lang opnieuw geheel instortte. Kort na een dergelijke lange windstoot kwam plots deze hoefijzerwolk over de bergen aanzeilen. Een paar minuten na het nemen van foto 4 was deze opgelost.
Een hoefijzerwolk ontstaat soms in vrij droge lucht waarin gevormde stapelwolkjes ook weer vrij snel oplossen en waarbij de wind erg vlagerig is in richting en/of kracht. Als alles op zijn plaats valt, dan kan de wervel die het stapelwolkje doet vormen, zichtbaar worden gemaakt. De wolk die het resultaat daarvan is, lost dan op, maar het laatst die delen die de positie van de wervel verraden. Kortstondig wordt de wervel dan zichtbaar in de vorm van een wolkje in de vorm van een hoefijzer.
Foto 4. Close-up van de fraaie hoefijzerwolk, die een paar minuten zichtbaar was.
Kleine kring
De dagen daarna bleef het weerbeeld min of meer hetzelfde. Vrij veel zonneschijn in de ochtend, vooral ’s middags ook wat vriendelijke stapelwolken die wat begonnen uit te spreiden en ook wat velden met hogere bewolking. Echt warm was het daarbij niet, maar voor Nederlandse begrippen zeer aangenaam lenteweer met maximumtemperaturen tussen 15 en 20 graden. Op zaterdag 29 maart was de hoge bewolking algemeen, maar dun, de zon scheen er vrij gemakkelijk doorheen. In deze dunne sluierwolken was urenlang een halo zichtbaar, die in Nederland ook veelvuldig wordt gezien, de zogenaamde ‘kleine kring.’ Deze regenboogachtige cirkel op 22 graden van de zon wordt gevormd door het breken van het zonlicht in de ijskristalletjes van de ijle sluierwolken. Afhankelijk van de vorm en de oriëntatie van deze kristalletjes, kunnen er veel meer haloverschijnselen ontstaan, zoals bij- en bovenraakbogen, alsmede bijzonnen. Wij moesten het doen met de ‘gewone’ kleine kring, die overigens wel lange tijd helder was en bleef (foto 5).
Foto 5. Een fraai beeld van de zogenaamde 'kleine kring', een halo die ook in Nederland veelvuldig kan worden gezien.
Aardschaduw
Het laatste opvallende natuurverschijnsel dat we hier willen vermelden, zagen we maandagochtend vroeg op 31 maart, toen we op weg waren van Alcoy naar het vliegveld van Alicante, om daar de terugreis aan te vangen. Deze, ongeveer een uur durende autotocht werd rond zonsopkomst verreden, onder vrijwel heldere omstandigheden. Een deel van de route voerde ons vrijwel pal westwaarts en wellicht vanwege wat stof hogerop in de atmosfeer was de aardschaduw zeer fraai te zien (foto 6). De donkerblauwe band langs de gehele westelijke horizon werd aan de bovenkant begrensd door een smallere purperen gloed, waarna nog hoger in de lucht een helderder blauw volgde (ochtendrood of iets dergelijks, werd niet gezien). In een tiental minuten zagen we deze donkere band langzaam maar zeker wegzakken en een kort moment nadat deze onder de westelijke horizon was weggezonken, kwam vanaf de andere kant een zeer heldere zon op. Uiteraard is de Aardschaduw in principe iedere dag voor zonsopkomst of na zonondergang (dan in het oosten) zichtbaar, mits het maar helder is, maar ditmaal was hij wel erg duidelijk zichtbaar, vonden wij. Het vormde een mooi besluit van een geslaagd Spaans bezoek!
Foto 6. Op de ochtend van vertrek zagen we in het westen prachtig de Aardschaduw, de donkere band, die door een purpere strook van het al door de zon beschenen lichtere hemelblauw daarboven werd gescheiden.
Bron: Meteo Consult
Every cloud has a silver lining
Het weer bezien vanuit een vliegtuig
Een vliegreis is een min of meer comfortabele, maar in ieder geval snelle manier om je van ‘A’ naar ‘B’ te verplaatsen. Met wat geluk ben je ook nog in het bezit van een raamplaats en is er buiten wat te zien. Uw auteur is onlangs in Spanje geweest, vloog op 22 maart van Amsterdam naar Alicante en op de 31e opnieuw terug, met de fotocamera in de aanslag. Op de heenweg werd deze niet gebruikt, want er was buiten weinig boeiends te zien, maar op de terugweg hadden we geluk en kregen we de gelegenheid om heel wat weersverschijnselen vanuit een ander (hoog) perspectief vast te leggen. Een verslag.
Clear air turbulence
Gedurende de eerste paar honderd kilometer van de vlucht, was het nagenoeg onbewolkt. Dat kwam ditmaal goed uit, want we vlogen eerst langs Alcoy, onze standplaats voor ruim een week en even later langs Valencia, de stad die we de dag daarvoor nog hadden bezocht (foto 1).
Foto 1. Een blik op Valencia, kort na het opstijgen.
Een ruim kwartier vliegen later kreeg het vliegtuig binnen een paar minuten een paar stevige opdoffers te verduren. Meteen moesten de riemen worden vastgemaakt, en kwam de piloot met een verklaring. Er was sprake van zogenaamde ‘clear air turbulence’, die werd veroorzaakt omdat er over de Pyreneeën heen een straffe noordelijke wind stond, die door de, haaks op de stroming staande bergketens, aan de lijzijde tot golving was gebracht. We merkten nu wat voor een klappen het kan maken als je met rond 800 km/uur dwars door zo’n ‘luchtgolf’ heenvliegt.
Wolkenmuur
Wat later arriveerden we boven de Pyreneeën. Tijdens en in de week na Pasen was er heel wat sneeuw gevallen en nu was duidelijk te zien dat er tot op lagere hoogtes nog sneeuw lag. Snel werd daarvan een paar foto’s geschoten, want met die noordelijke wind was het duidelijk dat zich aan de noordkant van de bergketens een wolkenmuur moest ophouden. Op de foto’s hieronder doemen die wolken dan ook al in volle glorie op aan de rechterkant en zodra de Spaans-Franse grens op grote hoogte was gepasseerd, was het ruim tien minuten lang alleen maar wolken die we zagen. De piloot had overigens gelijk gekregen. Al vlak voor de bergen was het gedaan met de turbulentie, en de verdere vlucht verliep spreekwoordelijk ‘zo glad als een eitje.’
De flink besneeuwde toppen van de Pyreneeën, aan de Spaanse kant van de bergketen. Rechts is al het begin van de wolkenmuur te zien, die zich bij een stevige noordenwind aan de Franse kant van de bergen heeft gevormd.
Ingezoomd beeld van een van de hogere dalen met een bergmeertje, vlak voordat de wolken het zicht ontnemen. Tot langs de oevers van dit meertje ligt er sneeuw.
Buien van boven bezien
Wat verder naar het noorden begon de bewolking opnieuw te breken en was het duidelijk dat Frankrijk zich in koele, polaire lucht bevond. Het gesloten wolkendek viel uiteen in talrijke, meest vrij kleine Cumuluswolken, maar op regelmatige afstanden waren deze wolken tot buien uitgegroeid. Het waren niet van grote zomerse exemplaren, maar meer de kleinere broertjes en zusjes die meer passen bij het winterseizoen. Toch waren de aanbeelden van ook deze buienwolken onmiskenbaar en zodra we er eentje op een aanvaardbare afstand (niet te ver af, maar ook niet te dichtbij) passeerde, werd deze op de kiek gezet (zie foto 4).
Foto 4. Boven Zuid-Frankijk werden in koele, onstabiele lucht diverse stapelwolken en buien gevormd. We vlogen hier langs een bui, waarvan de top zich rond 10 km hoogte bevond.
Even later vlogen we pal over zo’n aambeeld heen. Zelf zaten we op 12 km hoogte en was het te zien dat de bovenkant van de bui hooguit 2 km lager onder ons voorbijschoof. Aan de noordkant van de bui gekomen, was duidelijk de donkere slagschaduw onder de bui op de grond te zien en net zo duidelijk was het dat de lucht rondom de bui daalde, waardoor zich daar een heldere, onbewolkte strook bevond. Pas op enige afstand rondom deze buienwolk werden opnieuw kleinere stapelwolken gevormd (zie foto 5).
Foto 5. Boven een bui vliegend, valt de scherpe slagschaduw op die de bui op de grond werpt, alsmede de strook zonder wolken rondom de bui, daar waar de lucht daalt.
Uitsneeuwende hoge bewolking
Wat verder noordwaarts, werd de lucht kennelijk iets stabieler en de wolken daarom kleiner. We vlogen op een gegeven moment wel vlak boven een aantal banden met hoge, Cirrus-achtige bewolking. Omdat we er, in tegenstelling tot op de grond, nu veel meer van opzij, in plaats van de onderkant tegenaan keken, was duidelijk te zien dat de ijskristalletjes die Cirruswolken hun typische ‘windveer’ uiterlijk geven, wel degelijk lichte neerslag is die uit deze wolken valt (zie foto 6). Lager in de atmosfeer verdampt deze neerslag in de droge en zeer koude lucht.
Foto 6. Hier vliegen we vlak langs uitsneeuwende Cirrus-achtige bewolking, nu eens niet van onder, maar meer van opzij bezien.
Wolkenstraatjes
Boven Noord-Frankrijk was van buien geen sprake meer. De stapelwolkjes werden kleiner en vriendelijk van karakter. Heel fraai was op een gegeven moment te zien hoe deze stapelwolkjes langs zogenaamde ‘straatjes’ werden gerangschikt. Ook vanaf de grond zijn deze wolkenstraten soms goed zichtbaar, maar dan moet men wel een redelijk onbelemmerende blik op de hemel kunnen werpen. Vanuit de lucht waren deze wolkenstraatjes in ieder geval goed zichtbaar (foto 7).
Foto 7. Wolkenstraatjes boven Noord-Frankrijk.
Land- en zee-effect
Tijdens de vliegtocht over België was het beneden in het algemeen iets meer dan half bewolkt. Boven Zeeuws-Vlaanderen vlogen we het Nederlandse luchtruim binnen en kregen we wederom zicht op de kust. Heel mooi was hier te zien dat de stapelbewolking alleen boven land en boven een zeer smalle strook water langs het strand werd gevormd. De temperatuur was kennelijk boven land ver genoeg opgelopen (het was rond 13 uur) om daar de vorming van de stapelwolken mogelijk te maken. Boven volle zee was de lucht kouder en de hemel volmaakt helder gebleven, zie foto 8.
Foto 8. Typisch land- zee-effect. De stapelwolkjes ontstaan boven het wat warmere land (links); boven de koelere zee is het helder (rechts).
Even later vlogen we over Zeeland verder noordwaarts en zagen Vlissingen en Middelburg en kort daarop Neeltje Jans en de stormvloedkering liggen. Een paar minuten later doken we boven Zuid-Holland een meer gesloten wolkendeken in, maar niet alvorens we vlak daarvoor eerst de monding van de Nieuwe Waterweg, Den Haag, Scheveningen en zelfs de pier konden ontwaren. Een kleine tien minuten later landden we veilig op Schiphol. Aldus hadden we een vliegtochtje meegemaakt tijdens welke we ons niet hoefden te vervelen!
Bron: Meteo Consult.
Een vliegreis is een min of meer comfortabele, maar in ieder geval snelle manier om je van ‘A’ naar ‘B’ te verplaatsen. Met wat geluk ben je ook nog in het bezit van een raamplaats en is er buiten wat te zien. Uw auteur is onlangs in Spanje geweest, vloog op 22 maart van Amsterdam naar Alicante en op de 31e opnieuw terug, met de fotocamera in de aanslag. Op de heenweg werd deze niet gebruikt, want er was buiten weinig boeiends te zien, maar op de terugweg hadden we geluk en kregen we de gelegenheid om heel wat weersverschijnselen vanuit een ander (hoog) perspectief vast te leggen. Een verslag.
Clear air turbulence
Gedurende de eerste paar honderd kilometer van de vlucht, was het nagenoeg onbewolkt. Dat kwam ditmaal goed uit, want we vlogen eerst langs Alcoy, onze standplaats voor ruim een week en even later langs Valencia, de stad die we de dag daarvoor nog hadden bezocht (foto 1).
Foto 1. Een blik op Valencia, kort na het opstijgen.
Een ruim kwartier vliegen later kreeg het vliegtuig binnen een paar minuten een paar stevige opdoffers te verduren. Meteen moesten de riemen worden vastgemaakt, en kwam de piloot met een verklaring. Er was sprake van zogenaamde ‘clear air turbulence’, die werd veroorzaakt omdat er over de Pyreneeën heen een straffe noordelijke wind stond, die door de, haaks op de stroming staande bergketens, aan de lijzijde tot golving was gebracht. We merkten nu wat voor een klappen het kan maken als je met rond 800 km/uur dwars door zo’n ‘luchtgolf’ heenvliegt.
Wolkenmuur
Wat later arriveerden we boven de Pyreneeën. Tijdens en in de week na Pasen was er heel wat sneeuw gevallen en nu was duidelijk te zien dat er tot op lagere hoogtes nog sneeuw lag. Snel werd daarvan een paar foto’s geschoten, want met die noordelijke wind was het duidelijk dat zich aan de noordkant van de bergketens een wolkenmuur moest ophouden. Op de foto’s hieronder doemen die wolken dan ook al in volle glorie op aan de rechterkant en zodra de Spaans-Franse grens op grote hoogte was gepasseerd, was het ruim tien minuten lang alleen maar wolken die we zagen. De piloot had overigens gelijk gekregen. Al vlak voor de bergen was het gedaan met de turbulentie, en de verdere vlucht verliep spreekwoordelijk ‘zo glad als een eitje.’
De flink besneeuwde toppen van de Pyreneeën, aan de Spaanse kant van de bergketen. Rechts is al het begin van de wolkenmuur te zien, die zich bij een stevige noordenwind aan de Franse kant van de bergen heeft gevormd.
Ingezoomd beeld van een van de hogere dalen met een bergmeertje, vlak voordat de wolken het zicht ontnemen. Tot langs de oevers van dit meertje ligt er sneeuw.
Buien van boven bezien
Wat verder naar het noorden begon de bewolking opnieuw te breken en was het duidelijk dat Frankrijk zich in koele, polaire lucht bevond. Het gesloten wolkendek viel uiteen in talrijke, meest vrij kleine Cumuluswolken, maar op regelmatige afstanden waren deze wolken tot buien uitgegroeid. Het waren niet van grote zomerse exemplaren, maar meer de kleinere broertjes en zusjes die meer passen bij het winterseizoen. Toch waren de aanbeelden van ook deze buienwolken onmiskenbaar en zodra we er eentje op een aanvaardbare afstand (niet te ver af, maar ook niet te dichtbij) passeerde, werd deze op de kiek gezet (zie foto 4).
Foto 4. Boven Zuid-Frankijk werden in koele, onstabiele lucht diverse stapelwolken en buien gevormd. We vlogen hier langs een bui, waarvan de top zich rond 10 km hoogte bevond.
Even later vlogen we pal over zo’n aambeeld heen. Zelf zaten we op 12 km hoogte en was het te zien dat de bovenkant van de bui hooguit 2 km lager onder ons voorbijschoof. Aan de noordkant van de bui gekomen, was duidelijk de donkere slagschaduw onder de bui op de grond te zien en net zo duidelijk was het dat de lucht rondom de bui daalde, waardoor zich daar een heldere, onbewolkte strook bevond. Pas op enige afstand rondom deze buienwolk werden opnieuw kleinere stapelwolken gevormd (zie foto 5).
Foto 5. Boven een bui vliegend, valt de scherpe slagschaduw op die de bui op de grond werpt, alsmede de strook zonder wolken rondom de bui, daar waar de lucht daalt.
Uitsneeuwende hoge bewolking
Wat verder noordwaarts, werd de lucht kennelijk iets stabieler en de wolken daarom kleiner. We vlogen op een gegeven moment wel vlak boven een aantal banden met hoge, Cirrus-achtige bewolking. Omdat we er, in tegenstelling tot op de grond, nu veel meer van opzij, in plaats van de onderkant tegenaan keken, was duidelijk te zien dat de ijskristalletjes die Cirruswolken hun typische ‘windveer’ uiterlijk geven, wel degelijk lichte neerslag is die uit deze wolken valt (zie foto 6). Lager in de atmosfeer verdampt deze neerslag in de droge en zeer koude lucht.
Foto 6. Hier vliegen we vlak langs uitsneeuwende Cirrus-achtige bewolking, nu eens niet van onder, maar meer van opzij bezien.
Wolkenstraatjes
Boven Noord-Frankrijk was van buien geen sprake meer. De stapelwolkjes werden kleiner en vriendelijk van karakter. Heel fraai was op een gegeven moment te zien hoe deze stapelwolkjes langs zogenaamde ‘straatjes’ werden gerangschikt. Ook vanaf de grond zijn deze wolkenstraten soms goed zichtbaar, maar dan moet men wel een redelijk onbelemmerende blik op de hemel kunnen werpen. Vanuit de lucht waren deze wolkenstraatjes in ieder geval goed zichtbaar (foto 7).
Foto 7. Wolkenstraatjes boven Noord-Frankrijk.
Land- en zee-effect
Tijdens de vliegtocht over België was het beneden in het algemeen iets meer dan half bewolkt. Boven Zeeuws-Vlaanderen vlogen we het Nederlandse luchtruim binnen en kregen we wederom zicht op de kust. Heel mooi was hier te zien dat de stapelbewolking alleen boven land en boven een zeer smalle strook water langs het strand werd gevormd. De temperatuur was kennelijk boven land ver genoeg opgelopen (het was rond 13 uur) om daar de vorming van de stapelwolken mogelijk te maken. Boven volle zee was de lucht kouder en de hemel volmaakt helder gebleven, zie foto 8.
Foto 8. Typisch land- zee-effect. De stapelwolkjes ontstaan boven het wat warmere land (links); boven de koelere zee is het helder (rechts).
Even later vlogen we over Zeeland verder noordwaarts en zagen Vlissingen en Middelburg en kort daarop Neeltje Jans en de stormvloedkering liggen. Een paar minuten later doken we boven Zuid-Holland een meer gesloten wolkendeken in, maar niet alvorens we vlak daarvoor eerst de monding van de Nieuwe Waterweg, Den Haag, Scheveningen en zelfs de pier konden ontwaren. Een kleine tien minuten later landden we veilig op Schiphol. Aldus hadden we een vliegtochtje meegemaakt tijdens welke we ons niet hoefden te vervelen!
Bron: Meteo Consult.
Every cloud has a silver lining
Citaat van ruk, vrijdag 11 april 2008, 1:18 uur
Zo ,ff lekker erop uitgeweest! Welkom terug.
Je heb er weer een TOP-verslag van gemaakt!!!
Schitterende foto's en een prima en leuk verslag erbij.
Mooi hé , het uitzicht uit zo'n vliegtuig!
Was het maar waar Ruk. Dit is een verslag van een verslaggever van MeteoConsult
Je heb er weer een TOP-verslag van gemaakt!!!
Schitterende foto's en een prima en leuk verslag erbij.
Mooi hé , het uitzicht uit zo'n vliegtuig!
Was het maar waar Ruk. Dit is een verslag van een verslaggever van MeteoConsult
Every cloud has a silver lining
Citaat van Marga, vrijdag 11 april 2008, 9:03 uur
Was het maar waar Ruk. Dit is een verslag van een verslaggever van MeteoConsult
Nou, in dat geval... heeft hij een mooi verslag geschreven, is ie weer veilig geland , weer lekker aan het werk , en een paar vakantiedagen armer.
en heb jij een mooi verslag geplaatst.
Groetjes Ruk.
Nou, in dat geval... heeft hij een mooi verslag geschreven, is ie weer veilig geland , weer lekker aan het werk , en een paar vakantiedagen armer.
en heb jij een mooi verslag geplaatst.
Groetjes Ruk.
één ding is zeker, er is ALTIJD WEER!!!!
