Citaat van taylorlautner, zondag 26 juni 2011, 11:32 uur iemand met tips??
Zoals ik het lees ervaar je behoorlijke angst. Erg lastig hoor. Ik weet niet of je dit topic verder hebt doorgelezen maar daar staan heel goede tips bij. Uiteraard is tijdens heftig onweer de chat hier altijd beschikbaar wat enorm schijnt te helpen. Tevens vind ik dat als het teveel een eigen leven gaat leiden dat je altijd een hulpvraag neer zou kunnen leggen bij professionals. Succes ermee!

Jeetje, wat een heftige verhalen...

Ik moet toegeven dat ik als kind ook panisch was voor onweer. Inmiddels ben ik 18 en ga ik het steeds mooier vinden.

Er zijn ook mensen die echt rustgevende medicijnen slikken om maar rustig te blijven, gelukkig heb ik die nog niet nodig gehad.

ik zelf vind onweer erg mooi,
maar ben sinds een jaar of 2 anders tegen onweer aan gaan kijken.
ben een stuk ´´voorzichtiger´´ geworden, voor zover je er zelf iets aan kan doen.

2 jaar geleden is hier na een mooie zomerse dag een bui ontstaan,
het leek er op dat de bui niet hier boven zou losbarsten, dat is ook niet gebeurd.
echter was er wel 1 ontlading... een voltreffer.

ik kwam rond 17:30 terug van wat boodschappen halen (liep nog langs het huis waar even later de bliksem in zou slaan)
en liep net de achtertuin in, op dat moment was er een felle flits en nog geen seconde later een enorme knal en donder.
ben wel wat onweer gewend, maar dit was compleet anders.
leek net of er ergens iets ontploft was.

zolder was in gestort, complete draagmuur weggeslagen.
voorgevel ontzet, en de dakpannen lagen in een straal van 100 meter om het huis.

geen idee wat er voor heeft gezorgd dat de ontlading zo enorm krachtig was,
bekende van mij die in de zelfde straat wonen en een aantal buren hadden het over een bolbliksem.

sinds dien ben ik altijd beneden als er onweer aan komt.
dit neemt niet weg dat ik het prachtig vind om te zien, maar heb ook de andere kant gezien van dit prachtige natuur verschijnsel. | Gewijzigd: 26 juni 2011, 19:24 uur, door ralph_j_3

Citaat van Marjoo, maandag 16 mei 2011, 10:52 uur Ik ben sinds vorig jaar bij Onweer Online. Een panische angst voor onweer: een flinke bliksemschicht en ik zat ergens zonder ramen en vingers in de oren.

Bij Onweer Online ga je onweer begrijpen. Waar komt het vandaan, hoe ontstaat het etc. En geweldige medewerkers die je er doorheen slepen als het onweert.
Inmiddels ben ik minder bang, gefascineerd door de lucht als het onweert (jaja, zelfs foto's gemaakt als het begint te onweren) en begint er een kleine passie te groeien voor dit fenomeen.

Mijn advies: Leer wat onweer is en wat wel/niet verstandig is. En als je bang bent, we hebben ons angstkanaaltje. Kletsen met onweer zodat je niet alleen bent. Klinkt maf, maar het werkt wel. Kijk maar naar mij

Er was vanmorgen onweer boven Vlissingen waar ik woon.
Viel wel mee en het was overdag.
Maar ik ben wel doorgegaan met de dagelijkse bezigheden. Behalve het douchen. Heb wel mijn haar gewassen, dat moest echt.
Maar zoals bij jou dat je je computer bij onweer aan durft te laten en dan online geholpen wordt door het onweer heen...
Ik trek meteen alle stekkers eruit.
Gelukkig was het onweer al wat weg toen ik naar mijn werk moest.
Maar eenmaal op mijn werk onweerde het een tijdje ook best nog veel. Maar er waren geen felle lichten en ik was in een gebouw laag bij de grond en ook al was er veel glas, ik voelde me er hartstikke veilig.
Kan komen omdat er meer mensen aanwezig waren. Thuis ben ik alleen en woon ik op de bovenste etage.
Kan ook omdat het onweer niet ze fel was, of leek in dat gebouw.

Maar wat is eigenlijk wel en niet verstandig tijdens onweer.
Vlak voor een raam staan vind ik nog eng.
Voor derest vond ik dit onweer niet eng.
Maar als het hevig is en vlak boven mijn flat...
Ik wil dan zoals hier al is gesuggereerd, op de bank zitten met lichten aan en de wekkerradio aan (kost minder als de bliksem inslaat dan mijn stereo) en een boek.
Is nog niet gebeurd.

Citaat van noessie, woensdag 13 juli 2011, 22:23 uur hoi allemaal,



nou wilde ik als het nou eens goed te keer gaat naar het strand gaan om er naar te kijken of ik dat durf vanuit de auto en misschien zelfs uit de auto, maar heeft iemand misschien betere ideeën of ?? ik hoor het graag want wil er echt vanaf komen..


thanks alvast



xxx noes

Ik zou zelf in de auto zitten en gewoon een keer eens rond rijden, tenslotte de veiligste plaats waar je maar kunt zitten

Fijn topic dit!

Ik ben zelf al sinds ik een klein kind was enorm bang voor onweer, en waar dat vandaan komt blijft me een raadsel. Mijn ouders waren nooit bang, ze vonden het altijd maar stom dat ik wel bang was. In groep 5 ging ik mijn spreekbeurt houden over onweer, omdat ik wilde leren wat onweer echt was en hoopte zo van m'n angst af te komen, maar het tegenovergestelde gebeurde. Doordat ik ook leerde wat de gevaren zijn van onweer, werd ik alleen maar nog banger.

In juli 2004 zaten wij op een camping in zuid Limburg, bovenop een heuvel, als enige (de andere kampeerders zaten allemaal lager), in een tentje, onder een hoge alleenstaande boom. En midden in de nacht barstte er een enorme onweersbui los. Toen was zelfs mijn vader bang, en dat zegt echt heel wat. Ik ben nog nooit in mijn leven zo bang geweest. En sinds die nacht ben ik nog banger voor onweer. En drie jaar later midden in een weiland op mijn fiets overvallen worden door plotseling onweer hielp ook niet erg mee om minder bang te worden.

Inmiddels is die angst dus uitgegroeid tot echt een panische angst voor onweer. Als het echt hevig onweert zoek ik een hoekje op weg van ramen, deuren, leidingen en alles wat met elektriciteit te maken heb, waar ik dan ineengedoken ga zitten en me niet meer durf te bewegen totdat ik zeker weet dat het onweer weg is.

Een maand of 2 geleden heb ik teruggedacht aan al die keren dat ik zo bang was, en besloten dat er nu gewoon een einde aan moet komen. Ik heb contact gehad met een psychologe die aan angsttherapiën doet, maar zij vraagt 100 euro per uur en 150 voor een intake-gesprek, en volgens mij zijn dit nog normale prijzen ook. Ik heb maar een simpele studentenverzekering die dit niet vergoed, en zelf betalen kan ik absoluut niet, dus als ik van mijn angst af wil, dan moet ik dat zelf doen. Dat doe ik dus door juist te gaan kijken als het onweert. Omdat onweer erg mooi kan zijn om te zien. Dat lukt niet zomaar,ik durf nog niet uit het raam te kijken als het echt hevig onweert. Ik ben nu begonnen met het bekijken van filmpjes van onweer op youtube, en ik moet zeggen: dat werkt aardig! Twee of drie dagen geleden hadden we hier onweer, en toen heb ik er een soort van spelletje van gemaakt: met een stopwatch de tijd tussen de bliksem en de donder opmeten. Toen wilde ik juist de bliksem zien, en de donder horen. Dat hielp wel. Wel was dat maar een klein buitje, of dat in een echt grote onweersbui ook gaat lukken, denk ik nog niet.

Vanmorgen moest ik mijn twee oppaskindjes naar school brengen. Onderweg naar hun school regende het al, en toen ik in de klas van de kleinste stond, hoorde ik buiten donder. Mijn eerste gedachte was: ik blijf in de school tot de bui over is. Maar toen liep ik naar de deur en ging ik eens goed luisteren, en de donder klonk alsof het nog aardig ver weg was, en van de school naar de metro lopen duurt maar 5 minuutjes, dus ik ben gaan lopen, ondanks de donder die ik hoorde. In de metro zag ik een paar flitsen, en toch ben ik vanuit de metro naar min huis gelopen, een minuut of 10. Ik voelde me echt een overwinnaar! Ik had nooit gedacht dat ik dat zou durven, normaal zou ik compleet in paniek zijn geraakt en nu ben ik rustig gewoon gaan lopen.

Nu zit ik achter mijn computer terwijl het buiten rommelt, en ik hoor het dichterbij komen. De donder wordt steeds harder. En toch zit ik hier nog achter mijn computer, terwijl ik normaal allang als een gek alle stekkers overal had uitgetrokken. Dat deed ik altijd al als ik alleen nog maar gerommel in de verte hoorde. Nu ga ik dat pas doen als het onweer echt dichtbij komt, en ik denk niet eens uit angst, maar gewoon voor de veiligheid van mijn computer.

Ik merk dus dat de afgelopen twee maanden al veel verschil hebben gemaakt. Ik durf nog niet op zolder, waar ik slaap, te zijn als het onweert, en ik raak nog steeds in paniek bij de gedachte dat ik ergens vandaag tussen de onweersbuien door naar buiten moet om 2 postwijken te lopen, maar het begin is er!

Wat me alleen erg dwars zit, is dat veel mensen me echt veroordelen op het feit dat ik zo bang ben voor onweer. Mijn zusje is bang voor kruisspinnen, die zijn absoluut niet gevaarlijk, maar daar mag zij wel bang voor zijn zonder dat iemand dat raar vindt. Mijn moeder is als de dood voor slangen, ook voor van die kleine slangetjes die veel mensen als huisdier houden en ook geen vlieg kwaad doen, maar daar mag zij bang voor zijn, niemand die dat raar vindt. Maar mijn angst voor onweer, iets wat tot op zekere hoogte toch echt wel gevaarlijk kan zijn, wordt veroordeeld. Ik ben raar, kinderachtig, en ik krijg constant te horen dat ik op m'n 20ste toch echt niet meer bang mag zijn voor onweer. Dat ik eens volwassen moet gaan worden. Ze lachen me uit als ik bang ben, ze maken me belachelijk. En dat maakt mij echt kwaad. Want waarom mag iedereen een angst hebben, behalve ik? Het helpt ook totaal niet. Als het hard onweert en ik ben bang, dat heb ik juist het liefst troostende mensen om me heen. Mensen die me geruststellen, die misschien wat te drinken voor me halen, mensen die me dan gezelschap houden omdat ik onweer nog enger vind wanneer ik alleen ben. Maar in plaats daarvan krijg ik opmerkingen naar m'n hoofd geslingerd en word ik alleengelaten.

Zo het is een heel verhaal geworden, maar ik moest het echt even kwijt

Ook ik ben bang voor onweer.
Gelukkig onweert het hier niet vaak maar als het onweert gaat de bui ook los ook.
Hier op O-O is het fijn vertoefen zeker als je bang bent ze luisteren naar je en stellen je gerust .

..Jongens en meiden dank hier voor....

Nu durf ik soms al naar buiten te kijken in een bui en probeer met mijn
mobiel een foto te maken (wat uiteraard niet lukt)het verzet mijn angst
pfff voor mij is dat lef hebben hoor.
Maar met de bui boven mijn hoofd zit ik op de trap met MP 3 spelertje als een Tante Sidonia met hond op schoot deze is niet bang hoor).
Dus schaam jullie niet hoor en eigenlijk is angst voor onweer heel normaal.

Pukkelpop-storm wakkert angst voor onweer aan

Hoewel de zware storm op Pukkelpop veeleer uitzondering dan regel is, nemen organisatoren extra maatregelen voor komende evenementen. Maar ook wie geen massafestiviteit plant, houdt sinds vorige week zijn hart vast bij het volgende onweer. Organisatoren van Crammerock, het muziekfestival dat volgend weekend in Stekene plaatsvindt, hebben het nood- en interventieplan binnenstebuiten gekeerd. Na drie extra vergaderingen hopen ze minstens even goed voorbereid te zijn op extreem noodweer als de organisatie van Pukkelpop dat was. Maar je hoeft geen mega-evenement te organiseren om bij de waarschuwing voor nieuwe onweersbuien onrustig op je stoel te zitten. Veel mensen die horen dat het vandaag opnieuw gaat stormen, houden hun hart vast. 'Sinds de gebeurtenissen op Pukkelpop merk ik dat mensen extra op hun hoede zijn zodra er noodweer aangekondigd wordt. Niet alleen oudere mensen, ook veel dertigers houden rekening met de mogelijke gevolgen. Zodra een donderslag te horen is, denkt iedereen: O nee, het zal toch niet weer zoals op Pukkelpop zijn?', vertelt pyschologe Romy Coomans.

Niet ver van ons bed
Volgens gedragstherapeute Nathalie Cardinaels kan dat verhoogde angstgevoel op drie manieren worden verklaard. 'Ten eerste had het drama van Pukkelpop een verrassingseffect. Tot vorige week dacht iedereen dat natuurfenomenen zoals windhozen een ver-van-mijn-bedshow waren. Nu beseffen mensen plots dat een dergelijke zware storm, hoe uitzonderlijk ook, ook onze gebieden kan treffen. En dat hij net zoals in andere landen dodelijke slachtoffers kan maken. Onze basisveiligheid lijkt in één klap niet meer gegarandeerd.' Veel mensen voelen zich persoonlijk betrokken. 'Iedereen kent wel iemand die op het festival was. Bovendien zijn veel slachtoffers jongeren, wat de betrokkenheid nog vergroot.' Dat de dramatische gebeurtenissen nog geen week geleden gebeurd zijn, is een derde verklaring. 'Alle beelden, foto's en geluiden van het drama zitten vers in ons geheugen. Die komen automatisch weer naar boven zodra we een bliksemschicht zien', meent Cardinaels.

Durven kijken
Daarom is het belangrijk te benadrukken dat wat vorige donderdag gebeurd is, zeer uitzonderlijk is. 'Wat we nu zien, is een normale reactie op een abnormaal voorval. Mensen moeten voor ogen houden dat zo'n onweer -gelukkig- maar één keer om de zoveel jaar plaatsheeft. Zodra we dat beseffen, zijn we meer gerust.' Wie bang is, kan volgens de psychologen het best iemand bij zich hebben die bij donder en bliksem niet panikeert. 'Iemand die naar het onweer dúrft te kijken. Wie schrik heeft, zal alle gordijnen willen sluiten maar dat maakt het angstgevoel alleen maar erger. Naar de storm kijken en merken dat er niets gebeurt, werkt geruststellend', aldus Coomans.

_{Bron: Het Nieuwsblad}

shadé, ik dacht dat ik de enige was die dat had! Ik durf ook nooit alleen naar de wc als het onweert Als het echt boven me is durf ik zelfs helemaal niet naar de wc, zelfs niet als er heel veel mensen meegaan

Op een of andere manier durf ik ook nooit de wc deur op slot te doen als het onweert, misschien omdat ik snel weg wil kunnen rennen als ik bang ben, ik weet niet. Handen wassen na de wc durf ik ook niet als het onweert, want ik durf dan de kraan niet aan te doen. Dus ik was m'n handen dan altijd met vochtige doekjes en een flesje water wat ik altijd vul voordat het gaat onweren